სენსაციური ღია წერილი ია ანთაძეს და „იანეთელებს“!

 ეს წერილი რედაქტირებული ვარიანტია, Internet-სივრცეში, ამავე სახელწოდებით, ორიოდე დღის წინ გამოქვეყნებული წერილისა. განსხვავება მხოლოდ ისაა, რომ ორი დღის წინანდელ ვარიანტში ციტატების ავტორად ია ანთაძე იყო დასახელებული, მაგრამ ახლა ირკვევა, რომ ციტატები ”იანეთელებს” ეკუთვნის. მე ყველა ციტატა Internet--სივრცეში მოვიძიე, სადაც ისინი შემდეგნაირადაა დასათაურებული: ”ავტორი: ია ანთაძე 25.11.2009 02:24 by: Venmaphi from: Philadelphia, ავტორი: ია ანთაძე 25.11.2009 02:23 by: marina from: germania”. ინგლისურის დიდი მცოდნე მე არა ვარ, მაგრამ ინგლისურის მცოდნენი დამეთანხმებიან, რომ ეს სათაური ასე შეიძლება გავიგოთ: ავტორი - ია ანთაძე, ტექსტი განათავსა ვენმაფიმ ფილადელფიიდან, ან მარინამ გერმანიიდან. ახლა ირკვევა, რომ ციტატების ავტორები - სწორედ ვენმაფი, მარინა და სხვა ”იანეთელები” ყოფილან. თუ ამ უნებლიე შეცდომამ ვინმე შეურაცხჰყო - ამთავითვე ბოდიშს ვუხდი. ხოლო რაც შეეხება წერილს, მის პირველ ნაწილში მე სწორედ ”იანეთელთა” კითხვებს ვპასუხობ, ამიტომ პასუხის გაცემისას თუ მათივე ”ციტატებს” გავაჟღერებ, მგონი, ამით არაფერს დავაშავებ. ამავე დროს, მინდა აღვნიშნო, რომ ამ წერილში, არც ციტატებია მთავარი, არც ჩემი მოგონებები- ომზე და, სხვათაშორის, არც ქარტიის შინაარსი, რომელსაც მე წერილში არ შევხებივარ.

ღია წერილი ია ანთაძეს და „იანეთელებს“!

 2009 წლის 4 დეკემბერს, სასტუმრო ”რედისონში”, ია ანთაძის ინიციატივით, ასზე მეტი ჟურნალისტი შეიკრიბა და ხელი მოეწერა ჟურნალისტური ეთიკის ქარტიას... მაგრამ საზოგადოებას ისიც ახსოვს, რომ 2007 წლის 24 დეკემბერს, სასტუმრო ”შერატონ მეტეხი პალასში” ანალოგიურ დოკუმენტს 400-მდე ჟურნალისტი შეუერთდა, ოღონდ ჩვენს დოკუმენტს დეკლარაცია ერქვა. ბუნებრივია, მეც და სხვა ჩემს კოლეგებსაც უამრავი შეკითხვა გაგვიჩნდა და აქედან რამდენიმე ”facebook”-შიც გამოვაქვეყნე. ქალბატონმა იამ შეკითხვის დასმა ”დარტყმად” მიიღო, ამიტომ დასაწყისშივე მინდა ვუთხრა: ჩემო ია, მე შენ არ „გირტყამ“, არც „ქოლგით გჩხვლეტ“ (როგორც შენს ბლოგერ-მეგობრებს ჰგონიათ), არც გეომები, არც მშურს შენი და არც მძულხარ... ამიტომ, როგორც კოლეგას, ღია და საჯარო დისკუსიაში გიწვევ და იმედი მაქვს, შენ... გამოცდილ პროფესიონალს, ყველა კითხვაზე არგუმენტირებული პასუხი გექნება.
 ჩემო ია, ვწუხვარ, რომ ეს ვერ შენიშნე, მაგრამ მე ყოველთვის კოლეგიალობის დაცვის პრინციპით ვმოქმედებ და ”სხვის საქმეში” არ ვერევი, ანუ არ ვაძლევ ჩემს თავს უფლებას,- აზრი გამოვთქვა ერთი კონკრეტული, ან ათი ჟურნალისტის კერძო გადაწყვეტილებაზე. თუნდაც, ეს გადაწვეტილება ჩემთვის მიუღებელი, ან გაუგებარი იყოს... მაგრამ როცა თემა საზოგადოებრივი მნიშვნელობისაა, აზრის გამოთქმა აუცილებელია, ამიტომ აზრიც გამოვთქვი და, ვგონებ, კითხვებიც გასაგებად დავსვი. ამასთან, არც შეურაცხოფა მიმიყენებია ვინმესთვის... საპასუხოდ, შენ და (უფრო მეტად) შენმა მხარდამჭერებმა, შენსავე ბოლგზე რადიო „თავისუფლებაში“, ”facebook”-შიც და სხვაგანაც რამდენიმე საკითხი წამოწიეთ, რომლებსაც ვალდებული ვარ ვუპასუხო, ოღონდ... თქვენის ნებართვით, ამ კითხვებს უფრო ცივილური და ზრდილობიანი ფორმით ჩამოვაყალიბებ.
 მაშ, ასე... ჩემო ია, შენი ბლოგერ-მეგობრები, რბილად და ზრდილობიანად რომ ვთქვათ, ინტერესდებიან: „საიდან მოვდივარ“. საკუთარ თავზე საუბარი უხერხულია და ასე ნამდვილად არ გიპასუხებდით, მაგრამ იმდენად შეურაცხყოფილი ვარ ტონით და ფორმით, რომ გპასუხობთ: საიდან, ჩემო უცნობო ”პატივისმცემელნო”, და 1992 წლის სამაჩაბლოდან და 1993 წლის აფხაზეთიდან, სადაც პროფესიულ მოვალეობას ვასრულებდი... ომის შთაბეჭდილებებზე მისაუბრია, მაგრამ ხმამაღლა არასდროს მითქვამს... ახლა კი, იძულებული ვარ, გაცნობოთ, რომ აფხაზეთის ომი თავიდან ბოლომდე 40-ზე ნაკლებმა ჟურნალისტმა გამოიარა. ჭუბერის გზა, რომლის 200 კილომეტრიც ფეხით ორჯერ გავიარე, მხოლოდ 10-მა ჟურნალისტმა, ხოლო მთლიანად, აფხაზეთის ომიც და ჭუბერიც ერთად, სულ 5-მა ჟურნალისტმა იცის, რა ჯოჯოხეთი იყო... ჩემო ია, თამამად გეტყვი, რომ მსოფლიომ მხოლოდ ჩემი გადამღები ჯგუფის წყალობით ნახა და აღიქვა არა მარტო ჭუბერის ტრაგედია, არამედ შეიტყო იმ უპასუხისმგებლო და დანაშაულებრივი ქმედებების შესახებ, რაც დევნილთა მიმართ მაშინდელმა ხელისუფლებამ ჩაიდინა. 1992-1993 წლების ომების პერიოდში ჩვენი გადამღები ჯგუფი ღიად და თამამად საუბრობდა იმაზე, ჯარისკაცებს ზურგიდან ფრონტის ხაზზე როგორ უგზავნიდნენ არა ტყვია-წამალს, არამედ კონსერვის ცარიელ ყუთებს... სამხედრო ცენზორებიც კი, რომლებიც ოფიციალურად მუშაობდნენ იმ პერიოდის ტელევიზიაში, ვერ ახერხებდნენ ჩვენი სიმართლის დაბლოკვასა და სიუჟეტების ეთერიდან მოხსნას. ახლა ხმამაღლა მინდა ვთქვა, რომ ყველა ტელევიზია, რომელიც გაჩვენებთ სამაჩაბლოსა და აფხაზეთის ომის ამსახველ კადრებს, იყენებს მხოლოდ და მხოლოდ ჩვენი გადამღები ჯგუფების ვიდეომასალას. არა 10%, ან 30%, არამედ 80% ჩემი და ჩემი მეგობრების კუთვნილი კადრებია, რომელთა გადაღებასაც საშკა იოსელიანის, გიორგი პოპიაშვილის, გრიშა დოლგოპულოვის, დათო ბოლქვაძის, გულიკო გოდოლაძის და 15-ზე მეტი ჟურნალისტის სიცოცხლე შეეწირა. თქვენ, ჩემო „იანეთელებო“, ალბათ, ვერ იხსენებთ ამ ადამიანების სახელებს და, რა თქმა უნდა, ისიც არ იცით, სამშობლოსათვის (პროფესიული მოვალეობის შესრულებისას) ვინ, სად და როგორ დაღუპა... თავს არ ვიქებ, მაგრამ პირდაპირ გეუბნებით: აი, აქედან მოვდივარ და ეს იცის ყველა იმ ჟურნალისტმა, ვისთან ერთადაც მიწა და ბალახიც მიჭამია, თვეების ბავშვებიც გადამირჩენია და ტყვიაც მომხვედრია...
ახლა, ჩემო ია, „იანეთელთა“ მეორე კითხვას ვპასუხობ, თუ სად ვიყავი „ვარდების რევოლუციამდე“... სად ვიყავი და პირველ არხზე, მაგრამ უკანონობაზე თქვენზე არანაკლები სიხშირით ვსაუბრობდით... თანაც, ღიად და პირდაპირ მთავრობასა, თუ პარლამენტში. სპეცრეპორტაჟებს რომ ამზადებდიო?... დიახ, ვამზადებდი ჯეიჰანისა და შაჰ-დენიზის მილსადენებზე, ვწერდი ექსკლუზიურ ინტერვიუებს ბილ ქლინტონთან, ჰანს დიტრიხ გენშერთან, ჰავიერ სოლანასთან, შევარდნაძესთნ და სხვებთან... სხვათაშორის, თქვენი მეგობრების... მაპატიეთ, ყოფილი მეგობრების პოლიტიკურ მამასთან, ჯორჯ სოროსთანაც, რომლის გეგმებზეც ჯერ კიდევ 1999 წელს ვუამბე მაყურებელს... სიმართლეს პირდაპირ შევარდნაძესაც ვეუბნებოდი და ჟვანია-სააკაშვილსაც, მაგრამ თქვენ ეს არ გახსოვთ... და აი, რატომ: ჯერ იმიტომ, რომ თქვენთვის მე ბარიკადების სხვა მხარეს ვიდექი და ასეთი ხალხის სიმართლეს თქვენ არ აფასებთ... მეორე იმიტომ, რომ მე სიმართლეს შევარდნაძესაც და მის ოპონენტებსაც ვეუბნებოდი... თქვენ კი, მხოლოდ შევარდნაძეს აკრიტიკებდით, ხოლო ჟვანია-სააკაშვილის ბოროტ სახეს სიმართლის ნიღბით ჰმოსავდით და საზოგადოება შეცდომაში შეგყავდათ... ამიტომაც ვერასდროს დაინახავდით და ვერც გაიგებდით ჩემს სიმართლეს... ახლა რომ რიტორიკულ შეკითხვას გვისვამთ: „ვინც იცნობდით სააკაშვილს, რატომ ვერ ხედავდით, როგორი ბრმები ვიყავით და როგორ შევქმენით "ჩვენი სააკაშვილი", რომელიც ისე განსხვავდება რეალურისგან, როგორც ცა-დედამიწისგანო?!“, გპასუხობ: ვხედავდი, ”როგორი ბრმები იყავით” და კიდეც გეუბნებოდით, მაგრამ თქვენ ხომ ჩვენ სიმართლეს არ აფასებთ, არ გესმით და ვერ გულისხმა-ჰყოფთ? ბოლო-ბოლო შევარდნაძის მეხოტბეებმაც და ჟვანია-სააკაშვილის „ფანებმაც“ სკანდალური ჟურნალისტის იარლიყი „მომაკერეს“... ასე აღმოვჩნდი ეკონომიკურ გადაცემაში, რომელიც, სხვათა შორის, არაფრით ჩამოუვარდებოდა ”დიდი“ აკაკი გოგიჩაიშვილის ბიზნეს-პროექტს.
 ზოგიერთი შენი მხარდამჭერი, ოდნავ განსხვავებულ კონტექტში მისვამს კითხვას: „ვარდების რევოლუციისას“ სად იყავიო? სად ვიყავი და ხმამაღლა გეუბნებოდით: სიკეთის ნიღაბით შემოსილი ბოროტება მოდის-თქო... სად ვიყავი და ტელევიზიის წინ ვიდექი და თქვენს ყოფილ მეგობრებს ვეჭიდავებოდი, როდესაც შენობას იღებდნენ. ზუსტად ამ დროს, ქალბატონი იას ბოლგერი-მეგობრები, როგორც თავად წერენ ”მიტინგურად” იქცეოდნენ და ამ ”მიტინგურ” საქციელს ერთ-ერთი მათგანი ასე აღწერს: ”ავტობუსზე ავძვერი და ვაფრიალებდი წინა, სამფეროვან დროშას...”, ხოლო, როცა რევოლუციონერები პარლამენტში შეიჭრნენ, ერთი პატივცემული ბლოგერი თავის შთაბეჭდილებებს ასე გადმოგვცემს: ”როცა მართლა ვარდებით ხელში შეიჭრნენ რეზიდენციაში და შევარდნაძეს ჩაი სააკაშვილმა დალია, მე ბედნიერებისგან მეცხრე ცაზე ვიყავი. მივხვდი, რომ დამთავრდა საშინელი განუკითხაობა, მე მაშინ მეგონა განათდა მეთქი, გულწრფელად მეგონა, რომ ნოემბრის ის ცივი დღე, მეოცე საუკუნის საქართველოს ყველაზე ნათელი და თბილი დღე უნდა ყოფილიყო“, მაგრამ გავიდა წლები და ახლა, ამ მოვლენების შესახებ, ერთ-ერთი იანთელი ასე გვიყვება: ”სულაც არ გამხარებია "ბატო ედუარდის" გადადგომა. რა ძალაც მოდიოდა და რა ნაყოფსაც შობდა, ალბათ გული მიგრძნობდა. არც წასვლა გამიხარდა და მოსულმაც უარეს საგონებელში ჩამაგდო. ბოროტი გმირის ამბავი გამახსენდა”. ჩემო ია, სხვა შენ და „იანეთელებს“ არაგულწრფელობას დაგაბრალებდათ... მე კი, დარწმუნებული ვარ: ახლა შენც მართლა გულწრფელად გჯერა, რომ მაშინ ”გული გიგრძნობდათ”, თუ ”რა ძალა მოდიოდა და რა ნაყოფსაც შობდა”, მაგრამ, სამწუხაროდ, თავს იტყუებთ: სინამდვილეში, მაშინ შენ... და შენი თანამოაზრენი გულწრფელად ”ბედნიერებისგან მეცხრე ცაზე იყავით”. გავბედავ და პირდაპირ გეტყვი, ჩემო ია: ადამიანი ზოგჯერ აზრითაც ცდება, სიტყვითაც და საქმითაც, გარკვეული დროის შემდეგ თავის შეცდომას აცნობიერებს, მაგრამ ამის მერე თავი კი არ უნდა დაირწმუნოს, რომ... თურმე, არც შემცდარა და ”არც წასვლა გახარებია და მოსულმაც უარეს საგონებელში ჩააგდო”... ამიტომ, მომიტევე, მაგრამ ვალდებული ვარ, ასეთი რჩევა მოგცეთ: გულს მიხედეთ, უფრო სწორედ კი,- გულისხმის-ჰყოფას.
 ერთ-ერთი შენი ”ფანი” მეკითხება: მიტინგებზე კი გხედავთ, მაგრამ ამ ბოლო წლებში, როგორც ჟურნალისტმა, რა გააკეთეო?... რა გავაკეთე და თქვენი ყოფილი მეგობრები: ლევან რამიშვილი, გიგა ბოკერია, ნოდარ ლადარია, თამარ კინწურაშვილი და კიდევ 7 კაცი საჯაროდ ვამხილე, როდესაც მათ დედა-ეკლესიასთან ბრძოლის სამგვერდიანი, საიდუმლო გეგმა შეიმუშავეს, ამისათვის ”გიჟად” შემრაცხეს: ხმამაღლა- ლევან რამიშვილმა და თამარ კინწურაშვილმა, რადგან ვძულდი... ხმადაბლა- გიორგი თარგამაძემ, რადგან გონუკეთურია, ზურგსუკან- ნინო ზურიაშვილმა, რადგან შურდა და... ჩურჩულით- შენ, ჩემო ია, და შენმა „ხუთეულმა“, რადგან... გულისხმის-ჰყოფა გაკლიათ. კიდევ რას ვაკეთებდი? რას ვაკეთებდი და ჟურნალისტთა კავშირ ”ობიექტივის” ერთ-ერთი ხელმძღვანელი ვიყავი. მართალია, შენ, ჩემო ია, გგონია, რომ მე ”სტუდია ”ობიექტივი” წამართვეს, მაგრამ ”სტუდია ”ობიექტივთან” შეხება არასდროს მქონია. აი, ტელეკომპანია ”ობიექტივს” კი, ნამდვილად ჩამოართვეს მაუწყებლობის უფლება, რასაც უკვე მეხუთე წელია ვასაჩივრებთ. რადგან ეს არ იცი, ისიც არ გეცოდინება, რომ ბოლო წლების ერთი-ერთი ყველაზე მასშტაბური ჟურნალისტური გამოძიება, 40-მდე ტელეარხის წართმევის შესახებ, ჩვენმა კავშირმა აწარმოა და რომ გამოძიების მასალები სრულად დაადასტურა ”Human Rights Watch”-მა და, შესაბამისად, ყურს როგორ მოკრავდი, რომ ამ გამოძიებაზე დაყრდნობით, ბევრმა ჩვენმა კოლეგამ სტატია, სიუჟეტი და ფილმიც მოამზადა... აი, ამას ვაკეთებდი და კიდევ, „ვარდების რევოლუციის“ შემდეგ, ჩემი გადაღებული 5 ფილმი: ”ვარდების რევოლუცია”, ”დემოკრატიის გისოსები”, ”დემოკრატიის გისოსები II”, ”ჩიხი” და ”ჩიხი II” გაზეთებმა პრაქტიკულად სიტყვა-სიტყვით დაბეჭდეს (სცენარის სრული ვარიანტი!)... აი, ამას რომ ვაკეთებდი, ”იანეთელები” რას აკეთებდით, ჩემო ია? პირდაპირ გეუბნები - შენ ზუსტად ისე იქცეოდი, როგორც ერთ-ერთი ”იანეთელი” თავის-თავზე გვიყვება: ”ერთი წლის თავზე ისევ ვამტკიცებდი, რომ საქართველო ვითარდება და რომ უნდა ვაცალოთ ამ ახლაგაზრდა დასავლეთელ ქართველებს... თუმცა აშკარად ვგრძნობდი, რომ რაღაც ისე ვერ იყო და თავს ვიტყუებდი”... გარდა ამისა, როგორც ერთ-ერთი ”იანეთელი” გვამცნობს, თურმე, ”თქვენს სააკაშვილს” ქმნიდით: „მეგონა სააკაშვილი, თავად ლაღი ადამიანი, ორგანულად ვერ იტანდა დამონებულ და დაშინებულ ადამიანს და თავად იქნებოდა გარანტი ადამიანის თავისუფლებისა. მეგონა ფაუსტის იდეალი "თავისუფალი ადამიანი თავისუფალ მიწაზე" ჩემს ქვეყანაში განხორციელდებოდა. სწორედ სააკაშვილის მიერ. მაშინ არ ვიცნობდი, მინდა ვკითხო იმ ხალხს, ვინც მას იცნობდა, თქვენ რამ დაგაბრმავათ? თქვენ რატომ ვერ ხედავდით როგორი ბრმები ვიყავით და როგორ შევქმენით "ჩვენი სააკაშვილი" რომელიც ისე განსხვავდება რეალურისგან როგორც ცა დედამიწისგან?!”... ჩვენ კი, ჩემო ია, ამ დროს, ხან უნივერსიტეტის და ხან პარლამენტის წინ ვმართავდით საპროტესტო აქციებს, რექტორის კაბინეტიც კი ”ავიღეთ”, მაგრამ შენ... ჩვენი სიმართლე მაშინაც არ გესმოდა, აკი გითხარი: გულისხმის-ჰყოფა გაქვს მისახედი-თქო!... ამასობაში, შენმა, იმ პერიოდში ჯერ კიდევ მეგობრებმა, 7 ნოემბრის მშვიდობიანი აქცია დაარბიეს და ხალხს საგანგებო მდგომარეობაც გამოუცხადეს, მაგრამ ნანა კაკაბაძე, მე და ჩვენი მეგობრები ამას არ შევუშინდით და 9 ნოემბერს, ნანამ თბილისში ევროპელი დისიდენტებიც ჩამოიყვანა, კონფერენციაც გავმართეთ და იმ საათებში, როცა ბევრი სდუმდა, დამნაშავე რეჟიმი მორიგჯერ ვამხილეთ... შენ კი, ალბათ, სახლში იყავი და მსგავსად შენი ბლოგერებისა, აცნობიერებდი, რომ ”თქვენი სააკაშვილი“ ისე განსხვავდება რეალურისგან როგორც ცა დედამიწისგან?!”...
 მაგრამ ეს თუ გააცნობიერე, ჩემო ია, ისიც უნდა დაგენახა, რომ 7 ნოემბრის შემდეგ, თავისუფალი ტელევიზია საერთოდ ”მოკვდა”, შეშინებული ჟურნალისტები სახლებში გამოიკეტნენ. შენმა, უკვე ყოფილმა მეგობრებმა, ჟურნალისტიკის ანა-ბანა ფეხ-ქვეშ გათელეს და საზოგადოებას ახალი რეალობა მოახვიეს თავს. გარდა ამისა, ჩემო ია, იმასაც უნდა მიმხვდარიყავი, რომ მხოლოდ ფართო შეკრება თუ გაამხნევებდა ჩვენს კოლეგებს. აი, ამ დროს მე და ჩემმა მეგობრებმა, საერთო სულისკვეთების ასამაღლებლად, ჟურნალისტების შეკრება დავიწყეთ და 7 ნოემბრიდან ზუსტად თვენახევარში, 2007 წლის 24 დეკემბერს ”შერატონ მეტეხი პალასში” 400-ზე მეტი კოლეგა გვესტუმრა. შენც დაგპატიჟეთ, დეკლარაციასაც მოვაწერეთ ხელი. შენ კი, დეკლარაცია დაგვიწუნე და შეურაცხყოფაც მოგვაყენე: ”მხოლოდ ხუთ ჟურნალისტს ვიცნობ, ვისთანაც ერთადაც ამას ხელს მოვაწერდიო”. ახლა კი, თავს იმართლებ, თითქოს არ იცოდი, რას და რატომ ვაწერდით ხელს, ან ფორუმზე რატომ მოგიწვიეთ... მე კი, პირდაპირ გეუბნები, იმ დეკლარაციას ხელი იმიტომ არ მოაწერე, რომ ჩვენი შედგენილი იყო და არა შენი და შენი ინკოგნიტო „ხუთეულის“... დეკლარაცია იმიტომ არ აღიარე, რომ მაშინაც ბარიკადის სხვადასხვა მხარეს ვიდექით. თუმცა, პრინციპებს კი ვიზიარებო,- თქვი... დეკლარაციას იმიტომ არ შეუერთდი, რომ შენი ყოფილი მეგობრების ხორცშესხმა აღარ მოგწონდა, მაგრამ სულისკვეთებით ერთნი იყავით და ახლაც ერთნი ხართ! ხელი იმიტომ არ მოაწერე, რომ შენს გულში ახლაც ფრიალებს ვარდების რევოლუციის დროშა, ჩვენს გულებში კი, ეს დროშა არასდროს ფრიალებდა, რასაც კონკრეტული ქმედებებით ადასტურებ: თურმე, საქართველოს ჟურნალისტთა ფორუმის დახურვიდან სულ რაღაც 3-4 თვეში, უკვე დაგიწყია ჟურნალისტების ძებნა, ამაზე 20 თვე დაგიხარჯავს და აი, 2009 წლის დეკემბერში ახალი შეკრებაც ჩაატარე... ეთიკის ქარტიასაც მოაწერე ხელი! შეიძლება იკითხო: არასწორი, ან ცუდი რა არის ამ ამბავშიო?
 არასწორი, ჯერ ერთი, ისაა, რომ ეს ჟურნალისტები პირადად შენ შეარჩიე... მათ უმეტესობას კარგად ვიცნობ და, მართლაც, ქართული რეგიონული მედიის „მარგალიტები“ არიან, მაგრამ რითი ვერ გაიგეთ შენ, მიშამ, გიგამ და ძმებმან თქვენმან, რომ ჟურნალისტიკა, პოლიტიკა, ეკონომიკა, თუ ნებისმიერი სხვა სფერო ღია სივრცე უნდა იყოს და მისი პრივატიზების უფლება არავის არა აქვს!!! ჩვენს კავშირში 200-ზე მეტი წევრია, რომელს შეატყობინე და რომელი მიიწვიე ქარტიის საორგანიზაციო ჯგუფში? თურმე, არც სხვა მედია-ორგანიზაციები ჩაგირთავს საორგანიზაციო ჯგუფში. მაშინ რა სხვაობაა შენსა და მიშას შორის, თუ ისიც თავად შეარჩევს ყველა დეპუტატს და შენც თვითონ შეარჩევ ყველა მედია- ”მარგალიტს”? აკი, გითხარი,- სულისკვეთებით ერთნი ხართ-თქო. მიშასაც საქართველო ”მიშეთი” ჰგონია და შენც, მსგავსად სააკაშვილისა, ვირტუალური ”იანეთი” შექმენი...
 მეორეც, ცუდი ისაა, რომ 100-ზე ცოტა მეტი ჟურნალისტის თვითრეგულირების მიზნით შექმნილ ორგანოს მედია-საბჭოს უწოდებ. მართალია, ამბობ: ეს მედია-საბჭო მხოლოდ ჩვენს ქარტიაზე ხელმომწერი ჟურნალისტების თვითრეგულირებას შეუწყობს ხელსო, მაგრამ იმის გათვალისწინებით, რომ თქვენს ქარტიას ”საქართველოს ჟურნალისტთა ეთიკის ქარტია” ჰქვია, ამ სახელწოდებას საზოგადოება ცალსახად შეცდომაში შეჰყავს. იცი, ჩემო ია, მახსენდება ”8-07” ბაზარზე შემოსვლის ისტორია, რომელსაც, წესით, საზოგადოებისათვის უნდა ეთქვა: აქამდე მხოლოდ ”8-10” გემსახურებოდათ და ახლა ჩვენც ვართ და ჩვენი ფასები ნახეთ, უკეთესიაო. ამის ნაცვლად, საზოგადოებას არწმუნებდა, აქამდე ”8-10”-ის სერვისით რომ სარგებლობდით, ახლა ”8-07” უნდა დარეკოთო.
 მესამე, რაც არასწორიცაა და ცუდიც, ისაა, რომ მედია-საბჭოს წევრად, ანუ ნამდვილ მედია- მარგალიტებში ცრუ- ალმასად ნინო ზურიაშვილს ირჩევ... 2001 წლის 1 აპრილს ნაჩვენები ცნობილი სიუჟეტის ავტორს... იმ სიუჟეტის ავტორს, რომელმაც უდანაშაულო ვალერი ასათიანი მორალურად გაანადგურა, ხოლო მისი ავადმყოფი ვაჟი ფიზიკურად მოკლა... ახლა, 8 წლის შემდეგ გამომძიებელი-ჟურნალისტი ზურიაშვილი შეცდომას აღიარებს, სინანული კი, აშკარად არ აქვს, მაგრამ განა მისი აღიარება ვალერი ასათიანს შვილს გაუცოცხლებს?... ნინო ზურიაშვილის ნამოქმედარი უნივერსიტეტში, ჟურნალისტიკის ფაკულტეტზე უნდა იხილებოდეს, როგორც ჟურნალისტური დანაშაულის მაგალითი... როგორც ცოცხალი თვალსაჩინოება იმისა, როგორი არ უნდა იყოს ჟურნალისტი... შენ კი, ზურიაშვილი მარგალიტებში ალმასი გგონია... ისევე როგორც მიშა გეგონა ”გარანტი ადამიანის თავისუფლებისა”! მაგრამ მარტო შენთვის რომ გეგონოს, რა უჭირს. ზურიაშვილის მედია-ალმასობაში კოლეგებსა და საზოგადოებასაც რომ არწმუნებ, ესაა უბედურება...
  ახლა კი, მოისმინე ჩემი კითხვები შენდამი. აღმოჩენა არაა, რომ „თავისუფლების ინსტიტუტი“: თუთბერიძეები, რამიშვილები და ძმანი მათნი, დღეს მარგინალებად იქცნენ და საზოგადოების ნდობით აღარ სარგებლობენ, პირიქით... მათდამი მხოლოდ ზიზღი და აგრესიაა... არც ისაა საიდუმლო, რომ სოროსი და ძმანი მისნი, ანუ ის ხალხი, რომელიც „თავისუფლების ინსტიტუტის“ უკან დგას, ახალი ორგანიზაციების შექმნას გეგმავს, რათა ქართული საზოგადოება კვლავ დააბრმავონ და სიბოროტე კვლავ შემოსონ სიკეთის ნიღბით. ჩემო ია, პირდაპირ გეკითხები: არის, თუ არა ალბათობა, რომ შენი ინიციატივით შექმნილი მედია-ორგანიზაციის უკან სწორედ ეს ხალხი აღმოჩნდეს? იქნებ უკვე დგანან კიდეც და თავად არაფერი უწყი ამის შესახებ? ნათელია, რომ თუ ფარული გეგმა არსებობს, ქარტიას მიერთებული ჟურნალისტების აბსოლუტურმა უმრავლესობამ ამის თაობაზე არაფერი იცის... სწორედ მათ მინდა მივმართო: ჩემო დანო და ძმანო, ამ ექვსი წლის მანძილზე, ჟურნალიტთა კავშირმა ”ობიექტივი” უამრავი ფილმი გადაიღო, უამრავი გამოძიება ჩაატარა, შექმნა გადაცემათა ციკლი, ხორცი შეასხა ”ქუჩის ტელევიზიას”, მაგრამ არასოდეს არ მიუღია უცხოური გრანტი. იცოდეთ, რომ ქართულ საქმეს არც დასავლეთი აფინანსებს და არც რუსეთი. მოკლედ, რაც უნდა იყოს, ერთი რამ ცხადია, ჩემო ია: 100-ზე მეტი ჟურნალისტი თავად იმიტომ შეარჩიე, რომ განსხვავებულად მოაზროვნენი არ მოხვედრილიყვნენ „შენს ჩაკეტილ წრეში“ და ზედმეტი კითხვები არ დაესვათ... შენი გაგებით, ნეიტრალური, 100- ზე მეტი არ აღმოჩნდა... აკი გითხარი, მედია-სივრცე საპრივატიზაციო სფერო გგონია-თქო... ზურიაშვილი კი, იმიტომ წაახალისე, რომ „ვარდების რევოლუციის“ სულისკვეთებაც და, ხაზს ვუსვამ, ხორცშესხმაც მის გონშიცაა და გულშიც. თუ ეს მიამიტობით მოგივიდა, მაშინ ვალდებული ვარ გითხრა: ჩემო ია, თავსაც მორიგჯერ იტყუებ და საზოგადოებაც მორიგჯერ შეგყავს შეცდომაში!

 ტელეჟურნალისტი ირმა ინაშვილი.
 2009 წლის 10-11 დეკემბერი. თბილისი.

READ MORE - სენსაციური ღია წერილი ია ანთაძეს და „იანეთელებს“!

”ნაცარქექიების ყიყინი“ და ”გულუბრყვილო“ პრეზიდენტი

8 დეკემბერს, მიხეილ სააკაშვილმა ავლაბრის სასახლეში მორიგი ზეიმი გამართა. პრეზიდენტის წყალობის ღირსი ამჯერად, მეგზევეები გახდნენ – ხუმრობა საქმე როდია, ღირსების ორდენებით დაჯილდოვება. არ გვინდა ისე გამოგვივიდეს, თითქოს, მეგზეევეების საწინააღმდეგო გვაქვს რამე. პირიქით, სასიამოვნოა, როცა ამ ქვეყნის უბრალო მოკვდავნი ხელისუფლებას მხოლოდ საარჩევნო ურნისთვის არ ახსენდება, მაგრამ, მეორეს მხრივ, ერთი მეორეს არ გამორიცხავს.

რაც შეეხება ღირსების ორდენის პირველ კავალერს, გზების დეპარტამენტის ხელმძღვანელს რამაზ ნიკოლაიშვილს, იმსახურებს თუ არა, მისი ღირსება ორდენს, ეს წლების შემდეგ გამოჩნდება, თუ ახალი ხელისუფლება გზების დაგებაზე გახარჯული თანხებით დაინტერესდება. მანამდე, უფლება გვაქვს არ დავეთანხმოთ მიხეილ სააკაშვილს, თითქოს გზების დაგებაში ფული არ ”ტყდება“.

– ”ძალიან ბევრი საუბრობს, რომ ხიდების მშნებელობით მთავრობა ფულს “ტეხავს”, თუმცა ფულის “მოტეხვა” შეუძლებელია და ვინც ამას მოინდომებს, “ხელი მოტყდება”, – დაიმუქრა ქვეყნის პირველი პირი.

თუმცა, სანამ მთავარ სათქმელზე გადავიდოდეთ, სააკაშვილის გამოსვლაში კიდევ ერთ დეტალს გვინდა მივაპყროთ ყურადღება. ბოლო დროს, სააკაშვილის ტექსტებში აშკარად შეინიშნება მისთვის დამახასიათებელი სარკაზმი, რომელიც დიდი ხნის განმავლობაში არ გამოუყენებია.

– ”ნურავის ყიყინის ნუ შეგეშინდებათ. საქმის მკეთებლები მხოლოდ უსაქმურებს არ უყვართ, ჩვენ კი ნაცარქექიების და უსაქმურების ჭკუაზე ვერ ვივლით. ძაღლი ყეფს და ქარავანი მიდის და ეს ქარავანი კარგი გზებით მივა ადგილზე“.

სააკაშვილის ტონის მიხედვით თუ ვიმსჯელებთ, როგორც ჩანს, ხელისუფლებას პროტესტი გადავლილად მიაჩნია და თვლის, რომ ოპოზიცია ჯიბეში უზის. ვნახოთ, თავს ვერაფერზე დავდებთ. თუმცა, რაც უდავოა, ამდენი წლის შემდეგაც კი, კრწანისის რეზიდენციაში გამოკეტილი აწ უკვე უწყინარი, შევარდნაძის პოლიტიკური გვამი, როგორც ჩანს, სააკაშვილს მოსვენებას დღემდე არ აძლევს. იშვიათად შეიძლება წააწყდე ტექსტს, სადაც სააკაშვილი შევარდნაძის მმართველობის დროს არ ახსენებს. ეს ტრადიცია არც გუშინ დაურღვევია ქვეყნის პირველ პირს:

– ”შევარდნაძის დროიდან ბევრი თვლიდა, რომ გზა მეწველი ძროხაა. გზებით ფულის კეთებაზე საუბარი ზოგს შევარდნაძის დროიდან გამოყვა. შევარდნაძის დროინდელ მთავარ მეგზევეს (გულისხმობდა ბორია სარალიძეს – ავტ.), რომელიც მისი მთავარი დასაყრდენი იყო, ზუსტად არ მახსოვს, 9 თუ 12 მლნ ლარი ხაზინის სასარგებლოდ უკან მოატანინეს, რითაც გაიცა პენსიები და ხელფასები“.

ამბობენ, რომ საზოგადოებას მოკლე მეხსიერება აქვს, მაგრამ რაც შევარდნაძის მთავრობამ ქვეყანას დამართა, ძნელია ამის დავიწყება. თუმცა, დღევანდელმა ხელისუფლებამ რომ ბევრს შევარდნაძის მთავრობა მოანატრა, ეს რას უნდა ნიშნავდეს ნეტავ? ამაზე, რა თქმა უნდა, ხელისუფლებას ორი ვერსია აქვს – ”რეფორმები ყოველთვის მტკივნეულია, რასაც ბუნებრივად მოყვება პროტესტი“ და ”ვიღაცეები რუსეთის მიერ იმართებიან“.

ახლა კი იმის შესახებ, რის გამოც, მიხეილ სააკაშვილის გუშინდელი გამოსვლა ჩვენი ინტერესის სფეროში მოექცა. მოკლედ, ვერ დავიჩემებთ, იცის თუ არა პრეზიდენტმა როგორ ”ტყდება“ გზების და ხიდების მშენებლობებზე ფული, მაგრამ შეუძლებელია, ხელისუფლება საქმის კურსში არ იყოს ვინ და რატომ იმარჯვებს გზების სარეაბილიტაციო თუ სამშენებლო ტენდერებში.

პრესა.გე–ს ხელთ ჩაუვარდა ქალაქ თბილისი მთავრობის 17 მარტის, N07.01.209 დადგენილება, რომელიც თბილისის მერიის საფინანსო საქალაქო სამსახურს ავალებს:

– ”აუნაზღაუროს შპს ”ბლექ სი გრუპს“ ხელშეკრულებით გათვალისწინებული სამუშაოების ღირებულება 100%–იანი წინასწარი გადახდით, სადაზღვევო კომპანია შპს ”ვესტის“ შესაბამისი საბანკო საავანსო გარანტიის წარმოდგენის შემდეგ“.

მაშინ, როცა სხვა საგზაო კომპანიებს უკვე შესრულებული სამუშაოებისთვის არ მიუღიათ თანხა, გაუგებარია რა დამსახურებისთვის გადაურიცხეს ”ბლექ სი გრუპს“ ჯერ კიდევ შეუსრულებელი სამუშაოებისთვის მთლიანი თანხა (1,047,719 და 17 თეთრი). თავად დადგენილებაში კი შემდეგი განმარტებაა გაკეთებული:

– ”მსოფლიოში მიმდინარე ეკონომიკური კრიზისიდან გამომდინარე და შესაბამისად, შპს ”ბლექ სი გრუპის“ მძიმე ფინანსური მდგომარეობის გათვალისწინებით, შეიქმნა თანხის წინასწარი გადახდის აუცილებლობა“.

როგორც ”ლეიბორისტული პარტიის“ და თბილისის საკრებულოს წევრი პაატა ჯიბლაძე ამბობს, რიგ შემთხვევებში, კომპანიებს შესაძლოა, თანხის 30–40% გადაურიცხონ, მაგრამ წინასწარ თანხის გადახდა არასოდეს ხდება.

– ”როგორც ჩანს, ეს მათივე კომპანიაა, თორემ მერიას ბევრი საგზაო კომპანიისთვის, რომელთაც სამუშაოს 70–80% უკვე შესრულებული აქვთ, თანხები ჯერაც არ დუფარავს. მიზეზად კი ბიუჯეტში ფულის არარსებობას ასახელებენ. მე ასეთი რამდენიმე კომპანია ვიცი. მათ ბანკიდან აღებული კრედიტით შეასრულეს სამუშაოები და ამ კრედიტისთვის ზოგს ბანკში ბინა აქვს ჩადებული და ზოგსაც სხვა უძრავი ქონება. ახლა რომ ამ ადამიანების გვარ–სახელები გითხრათ, მათ არც ფულს გადაურიცხავენ, რისი იმედი ჯერ კიდევ აქვთ და ბანკში ჩადებულ გირაოსაც დაკარგავენ“, – ამბობს ჯიბლაძე.

პრესა.გე შეეცადა ”ბლექსიგრუპის“ ირგვლივ ინფორმაცია მოეპოვებინა, მაგრამ გარდა იმისა, რომ ეს არის თურქულ–ქართული კომპანია, მათი მწირი საიტიდან სხვა ვერაფერი გავიგეთ. მისამართზე ნიკოლაძის ქ. N6–ზე მითითებული ტელეფონის ნომერი არ მუშაობს. კომპანიის საიტზე კატეგორიების გრაფაში კი მითითებულია: არქიტექტურული კომპანიები, ბეტონი–ვაჭრობა, წარმოება, გზები–პროექტირება, მშენებლობა, რეაბილიტაცია.

რით ახორციელებს ”ბლექსიგრუპი“ ყველა ამ სამუშაოს ცოტა გაუგებარია, რადგან კომპანიას ინტენეტში ყველა პროფესიაზე ვაკანსიები აქვს გამოცხადებული და ამასთან, საგზაო სამშენებლო ტექნიკასაც ინტერნეტში ეძებს. მოკლედ, როგორც გავიგეთ, აღნიშნულ კომპანიას შესყიდვების მენეჯერის მათე ოქროპირიძის გარდა, სხვა არავინ ჰყავს, რომლის ტელეფონის ნომერი საკონტაქტო პირის გრაფაშია მითითებული.

ოქროპირიძის მეშვეობით შევეცადეთ რაღაც ინფორმაცია მიგვეღო კომპანიის შესახებ და მითითებულ ნომერზე დავრეკეთ. თავდაპირველად იმით დავინტერესდით, ”ბლექსიგრუპი“ ახორციელებდა თუ არა თბილისში გზების სარემონტო სამუშაოებს.

– ”ჩვენ არა მხოლოდ თბილისში, მთელს საქართველოში ვახორციელებთ გზების სარეაბილიტაციო სამუაოებს“, – ცოტა არ იყოს, ნაწყენი კილოთ შეგვისწორა ოქროპირიძემ.

მას შემდეგ, რაც კითხვა კიდევ უფრო გავართულეთ და დავინტერესდით, ვინ იყო კომპანიის ხელმძღვანელი, ოქროპირიძეს, როგორც ჩანს, ავმა წინათგრძნობამ უკარნახა, რომ ენაზე კბილი დაეჭირა და კითხვა შემოგვიბრუნა – ”რაში გაინტერესებთ?“

ამის შემდეგ კითხვა კიდევ უფრო გავართულეთ და დავინტერესდით, როგორ მოიგო ფინანსურად მძიმე მდგომარეობაში მყოფმა კომპანიამ ტენდერი, მაგრამ ოქროპირიძემ მოკლედ მოგვიჭრა ”სხვაგან მოხვდით“–ო და ტელეფონი გაგვითიშა.

ახლა, მიხეილ სააკაშვილმა თავად გაარკვიოს რა დამსახურებისთვის გადაუხადეს ”ბლექსიგრუპს“ მილიონნახევარი ლარი წინასწარ და აქვს თუ არა საერთო ამ კომპანიას ”ატკატების“ თემასთან. ჩვენის მხრიდან კი, პრეზიდენტს მეგზევეების მიერ გამხელილ კიდევ ერთ პატარა ეშმაკობას გავანდობთ. ყოველ შემთხვევაში, ხელისუფლება თუ იმის გარკვევას არ შეეცდება, როგორ ტყდება გზებზე ფული, ის მაინც აღიარონ, რომ ქართველები გენიოსები ვართ.

ჩვენი რესპოდენტი გზების მშენებლობებზე დიდი ხანია მუშაობს და როგორც იქნა დავიყოლიეთ, რომ ჩვენთვის გზებში ფულის ”მოტეხვის“ ყველაზე მარტივი სქემა ”გაეშიფრა“. მოკლედ, მისი დახატული სქემა შემდეგში მდგომარეობს:

– ”ადრე გზებზე მუშები ლაფათქებით და სხვა მარტივი იარაღებით მუშაობდნენ და ეს იძლეოდა საშუალებას, რომ გზის საფარი რამდენიც გინდოდა იმდენი სანტიმეტრი გაგეკეთებინა. ზოგ ადგილას გზის საფარის სისქეს ამოწმებდნენ, მაგრამ ზოგან არა. ეს ფულის ”მოტეხვის“ საუკეთესო საშუალება იყო. თუმცა, შემდეგ, ასფალტის დასაგები სპეციალური ტექნიკა ჩამოიტანეს, რომელიც თავად საზღვრავს რა სისქეზე უნდა იყოს ასფალტი დაგებული. თუ გზაზე ასფალტის თხელი ფენა იქნება დაყრილი, მანქანა მას ვერ დატკეპნის. ამიტომ, მანქანის ბორბლებს ოდნავ უშვებენ, რომ კატოკი დაბლა დაიწიოს. ასე რომ, ასფალტის სისქე ვთქვათ, თუ 10 სმ უნდა იყოს, 7–6 სმ–მდე ამცირებენ. ესაა და ეს“.

როგორც არ ვეცადეთ, მეგზევეს უფრო კონკრეტული ვერაფერი დავაცდევინეთ, მაგრამ ერთი რამ კიდევ გაგვიმხილა: ”ფულის მოტეხვა სხვადასხვა ხერხით შიძლება, მაგრამ ყველაზე თვალშისაცემი ისაა, რომ გზების დიდი ნაწილი დავიწროებულია. ამას ქალაქის ცენტრებში ვერ ბედავენ, მაგრამ თუ გარეუბნებში მეორად გზებს დააკვირდებით, ამას შეუიარაღებელი თვალითაც შეამჩნევთ“.

მოკლედ, ვერ დავიჩემებთ, რომ რაც მოვისმინეთ აბსოლუტური ჭეშმარიტებაა, მაგრამ კვამლი უცეცხლოდ არ არსებობს და გზების მშენებლობებში რომ ფულის ”მოტეხვა“ შეიძლება, საეჭვოა, ეს მხოლოდ ბორია სარალიძის მოგონილი იყოს. დღევანდელი ხელისუფლებისთვისაც რომ კორუფციისა და ქრთამის აღების ფაქტები უცხო არაა, ამის ნიშანია სოსო თოფურიძის აქტიურობაც.

[როზი ჯღამაია. presa.ge]

READ MORE - ”ნაცარქექიების ყიყინი“ და ”გულუბრყვილო“ პრეზიდენტი

ია ანთაძე ირმა ინაშვილის სტატიას გამოეხმაურა

საქართველოს ჟურნალისტების ეთიკის ქარტიის ხელმოწერის მეორე დღეს, “ჯეოტოპნიუსმა” გამოაქვეყნა ჟურნალისტ ირმა ინაშვილის საავტორო სტატია სახელწოდებით, ჟურნალიტური ეთიკის ქარტია - ქარია,თუ მანტია?.. სადაც მედიაექსპერტი, ია ანთაძეა გაკრიტიკებული.

ირმა ინაშვილის სტატიასთან დაკავშირებით, “ჯეოტოპნიუსი” ია ანთაძეს დაუკავშირდა და სტატიაში დასმულ კითხვებზე, კომენტარი სთხოვა.

ქალბატონო ია, ჩვენ გამოვაქვეყნეთ, ჟურნალისტ ირმა ინაშვილის საავტორო სტატია ქარტიასთან დაკავშირებით, სადაც ავტორს თქვენს მიმართ გარკვეული შეკითხვები აქვს.

ძალიან დიდი მადლობა, პირველ რიგში იმისთვის, რომ საშუალება მომეცით გავცე პასუხი ამ კითხვას, იმიტომ რომ ჩემს მოვალეობად მიმაჩნია, საზოგადოებას გავცე პასუხი ამ შეკითხვასთან დაკავშირებით. პირველი და მთავარი გახლავთ ის, რომ ჩვენი პროცესი, ყველა სხვა პროცესისგან, რომელიც ეხებოდა ეთიკური ნორმების დანერგვას და თვითრეგულაციას, განსხვავება სწორედ იმით, რომ ის ადამიანები ვინც საბოოლოვოდ შევთანხმდით და ეს იყო 137 ადამიანი ვინც ხელი მოაწერა ქარტის, რომ ვიცავთ ამ პრინციპიებს. ამ პრინციპების შექმნაზე, წელიწადნახევრის განმავლობაში ვმუშაობდით. მართალია ეს არის 11 ზოგადი პრინციპი, მაგრამ ყველა სიტყვა, ყველა მძიმე და წერტილი შეთანხმებულია იმ ადამიანებთან, ვინც ხელიმოაწერეს და ზოგჯერ იმათთანაც, ვინც ხელი არ მოაწერეს ჯერჯერობით.

რათქმაუნდა, არიან ჟურნალისტები, რომლებიც არ უერთდებიან ქარტიას, მაგრამ ბოლო ორი დღის განმავლობაში გამოჩნდნენ ადამიანები რომლებიც პირიქით,მზად არიან შეუერთდნენ, ოღონდ ისინიც ჩემდა სასიხარულოდ, ამბობენ რომ მოდით, შევხვდეთ, აგვიხსენით რა იგულისხმება თითოეული პუნქტის მიღმა რა არის ის, რაზეც თქვენ უკვე შეთანხმდით, გვიათხარით, გვიამბეთ თქვენი მექანიზმები, ანუ ქარტიას მექანიკურად არც უპირისპირდება და არც უერთდება არავინ.

იმ შემთხვევაში, როდესაც მე ვიყავი მიწვეული, იმ დიდი თავყრილობაზე ტექსტი ვნახე პირველად. მანამდე ნამდვილად არ ვიცოდი რისთვის მიმიწვიეს. ფაქტი იყო, რომ მე უნდა მომეწერა ხელი იმისთვის, რასაც არ ვიცნობდი და ხელი უნდა მომეწრა იმ ადამიანებთან ერთად, რომლებთანაც არ ვიყავი შეთანხმებული. ჩემთვის მთავარი არის ის რომ შევთანხმდეთ ადამიანები, რომლებიც ხელს ვაწერთ, რაზე ვაწერთ ხელს და როგორ იმუშავებს ის მექანიზმი, რაზე ვიყავით შეთანხმებულები. მაშინ ჩემიპირობა იყო ასეთი, რომ რაკიღა არიან ჩვენს შორის ადამიანები, რომლებიც გუშინდელ დღემდე არ ვმუშაობდით ამ პრინციპებზე დაყრდნობით, არამედ ვმუშაობდით ისე, ვისაც როგორ გაგვიხარდებოდა, მოდით, ჩვენს საზოგადოებას ვუამბოთ ჩვენი პროფესიული ცხოვრების შესახებ, ვთქვათ რა შეცდომები დავუშვით, გუშინ ამ ტექსტთან მიმართებაში და დღეს დავიწყოთ სუფთა ფურცლიდან ახალი ცხოვრება. პრაკტიკულად ეს იქნებოდა პირობა, როდესაც ჩვენ არ ვთანხმდებით ტექსტზე, მაგრამ იმაზე მაინც ვთანხმდებით, რომ ის რასაც გუშინ ვაკეთებდით და დღეს მიგვაჩნია, ამ ტექსტიდან გამომდინარე შეცდომად და ამას აღარ გავიმეორებთ.

მე ვიყავი ადამიანი, რომელმაც ვთქვი, რომ მზად ვარ, პირველმა დავიწყო ჩემს შეცდომებზე საუბარი, გნაბავთ ეხლავე, ამ წუთას და ვიტყვი, რა იყო არა ეთიკური ჩემს საქმიანობაში და შემდეგ, ვინც ხელისმოწერას აპირებს, უთხრას ყველამ საზოგადოებას, რაზე ამბობს უარს.

ქალბატონო ია, აბა რას ნიშნავდა თქვენი განცხადება მაშინ, რომ მხოლოდ ხუთ ადამიანთან ერთად მოაწერდით ხელს?

მაშინ მე ვთქვი, რომ თუ არ შევთანხმდებით არაფერზე, თუ ჩვენს პროფესიულ საქმიანობაზე, რაც იყო წინა წლებში, თუ ამაზე არ ვილაპარაკებთ, მაშინ არსებობს ხუთიოდე ადამიანი, რომელთანაც მე ამ წუთას შემიძლია ნებისმიერ ტექსტზე ხელისმოწერა, ხოლო დანარჩენებთან, მე მჭირდება პირობები. რათქმაუნდა დღესაც იმავე აზრზე ვარ, რასაც მაშინ ვამბობდი, მაგრამ ვიმეორებ, რომ ჩვენ წელიწადნახევარი დაგვჭირდა იმისთვის, რომ რაც მე მაშინ ვთქვი, ის გაგვეკეთებინა. ჩვენ წელიწადნახევარი ვათანხმებდით ამ ტექსტს და ისე მოვაწერეთ ხელი. ეს პროცესი მაშინ იყო იგნორირებული, ამიტომ, არაფერი არ მიმაჩნია ჩემს პირად ტრაგედიად ამ კითხვაში. არის კითხვა და ვცემ პასუხს. მე ყოველთვის მომხრე ვარ, როცა ჩნდება კითხვა, დასვას ადამიანმა საჯაროდ, ვიდრე ზურგს უკან ილაპარაკოს და მერე მე სხვისგან გავიგო, რომ ესეთი შეკითხვები არსებობს. საჯარო სივრცეში დასმული კითხვებს, მე ყოველთვის გავცემ პასუხს ამავე სივრცეში“, –განუცხადა “ჯეოტოპნიუსს” მედიაექსპერტმა, ია ანთაძემ.

[რომან ქევხიშვილი, gtn.ge]

READ MORE - ია ანთაძე ირმა ინაშვილის სტატიას გამოეხმაურა

ღია წერილი ია ანთაძეს - ჩემო ია, მე შენ არ „გირტყამ“

2009 წლის 4 დეკემბერს, სასტუმრო ”რედისონში”, ია ანთაძის ინიციატივით, ასზე მეტი ჟურნალისტი შეიკრიბა და ხელი მოეწერა ჟურნალისტური ეთიკის ქარტიას… მაგრამ საზოგადოებას ისიც ახსოვს, რომ 2007 წლის 24 დეკემბერს, სასტუმრო ”შერატონ მეტეხი პალასში” ანალოგიურ დოკუმენტს 400-მდე ჟურნალისტი შეუერთდა… ოღონდ ჩვენს დოკუმენტს დეკლარაცია ერქვა. ბუნებრივია, მეც და სხვა ჩემს კოლეგებსაც უამრავი შეკითხვა გაგვიჩნდა და აქედან რამდენიმე ”facebook”-შიც გამოვაქვეყნე. ქალბატონმა იამ შეკითხვის დასმა ”დარტყმად” მიიღო, ამიტომ დასაწყისშივე მინდა ვუთხრა: ჩემო ია, მე შენ არ „გირტყამ“, არც „ქოლგით გჩხვლეტ“(როგორც შენს ბლოგერ-მეგობრებს ჰგონიათ), არც გეომები, არც მშურს შენი და არც მძულხარ… ამიტომ, როგორც კოლეგას, ღია და საჯარო დისკუსიაში გიწვევ და იმედი მაქვს, შენ… გამოცდილ პროფესიონალს, ყველა კითხვაზე არგუმენტირებული პასუხი გექნება.

ჩემო ია, ვწუხვარ, რომ ეს ვერ შენიშნე, მაგრამ მე ყოველთვის კოლეგიალობის დაცვის პრინციპით ვმოქმედებ და ”სხვის საქმეში” არ ვერევი, ანუ არ ვაძლევ ჩემს თავს უფლებას,- აზრი გამოვთქვა ერთი კონკრეტული, ან ათი ჟურნალისტის კერძო გადაწყვეტილებაზე. თუნდაც, ეს გადაწვეტილება ჩემთვის მიუღებელი, ან გაუგებარი იყოს… მაგრამ როცა თემა საზოგადოებრივი მნიშვნელობისაა, აზრის გამოთქმა აუცილებელია, ამიტომ აზრიც გამოვთქვი და, ვგონებ, კითხვებიც გასაგებად დავსვი. ამასთან, არც შეურაცხოფა მიმიყენებია ვინმესთვის… საპასუხოდ, შენ და (უფრო მეტად) შენმა მხარდამჭერებმა, შენსავე ბოლგზე რადიო „თავისუფლებაში“, ”facebook”-შიც და სხვაგანაც რამდენიმე საკითხი წამოწიეთ, რომლებსაც ვალდებული ვარ ვუპასუხო, ოღონდ… თქვენის ნებართვით, ამ კითხვებს უფრო ცივილური და ზრდილობიანი ფორმით ჩამოვაყალიბებ.

მაშ, ასე… ჩემო ია, შენი ბლოგერ-მეგობრები, რბილად და ზრდილობიანად რომ ვთქვათ, ინტერესდებიან: „საიდან მოვდივარ“. საკუთარ თავზე საუბარი უხერხულია და ასე ნამდვილად არ გიპასუხებდით, მაგრამ იმდენად შეურაცხყოფილი ვარ ტონით და ფორმით, რომ გპასუხობთ: საიდან, ჩემო უცნობო ”პატივისმცემელნო”, და 1992 წლის სამაჩაბლოდან და 1993 წლის აფხაზეთიდან, სადაც პროფესიულ მოვალეობას ვასრულებდი… ომის შთაბეჭდილებებზე მისაუბრია, მაგრამ ხმამაღლა არასდროს მითქვამს… ახლა კი, იძულებული ვარ, გაცნობოთ, რომ აფხაზეთის ომი თავიდან ბოლომდე 40-ზე ნაკლებმა ჟურნალისტმა გამოიარა. ჭუბერის გზა, რომლის 200 კილომეტრიც ფეხით ორჯერ გავიარე, მხოლოდ 10-მა ჟურნალისტმა, ხოლო მთლიანად, აფხაზეთის ომიც და ჭუბერიც ერთად, სულ 5-მა ჟურნალისტმა იცის, რა ჯოჯოხეთი იყო… ჩემო ია, თამამად გეტყვი, რომ მსოფლიომ მხოლოდ ჩემი გადამღები ჯგუფის წყალობით ნახა და აღიქვა არა მარტო ჭუბერის ტრაგედია, არამედ შეიტყო იმ უპასუხისმგებლო და დანაშაულებრივი ქმედებების შესახებ, რაც დევნილთა მიმართ მაშინდელმა ხელისუფლებამ ჩაიდინა. 1992-1993 წლების ომების პერიოდში ჩვენი გადამღები ჯგუფი ღიად და თამამად საუბრობდა იმაზე, ჯარისკაცებს ზურგიდან ფრონტის ხაზზე როგორ უგზავნიდნენ არა ტყვია-წამალს, არამედ კონსერვის ცარიელ ყუთებს… სამხედრო ცენზორებიც კი, რომლებიც ოფიციალურად მუშაობდნენ იმ პერიოდის ტელევიზიაში, ვერ ახერხებდნენ ჩვენი სიმართლის დაბლოკვასა და სიუჟეტების ეთერიდან მოხსნას. ახლა ხმამაღლა მინდა ვთქვა, რომ ყველა ტელევიზია, რომელიც გაჩვენებთ სამაჩაბლოსა და აფხაზეთის ომის ამსახველ კადრებს, იყენებს მხოლოდ და მხოლოდ ჩვენი გადამღები ჯგუფების ვიდეომასალას. არა 10%, ან 30%, არამედ 80% ჩემი და ჩემი მეგობრების კუთვნილი კადრებია, რომელთა გადაღებასაც საშკა იოსელიანის, გიორგი პოპიაშვილის, გრიშა დოლგოპულოვის, დათო ბოლქვაძის, გულიკო გოდოლაძის და 15-ზე მეტი ჟურნალისტის სიცოცხლე შეეწირა. თქვენ, ჩემო „იანეთელებო“, ალბათ, ვერ იხსენებთ ამ ადამიანების სახელებს და, რა თქმა უნდა, ისიც არ იცით, სამშობლოსათვის (პროფესიული მოვალეობის შესრულებისას) ვინ, სად და როგორ დაღუპა… თავს არ ვიქებ, მაგრამ პირდაპირ გეუბნებით: აი, აქედან მოვდივარ და ეს იცის ყველა იმ ჟურნალისტმა, ვისთან ერთადაც მიწა და ბალახიც მიჭამია, თვეების ბავშვებიც გადამირჩენია და ტყვიაც მომხვედრია…

ახლა, ჩემო ია, „იანეთელთა“ მეორე კითხვას ვპასუხობ, თუ სად ვიყავი „ვარდების

რევოლუციამდე“… სად ვიყავი და პირველ არხზე, მაგრამ უკანონობაზე თქვენზე არანაკლები

სიხშირით ვსაუბრობდით… თანაც, ღიად და პირდაპირ მთავრობასა, თუ პარლამენტში.

სპეცრეპორტაჟებს რომ ამზადებდიო?… დიახ, ვამზადებდი ჯეიჰანისა და შაჰ-დენიზის

მილსადენებზე, ვწერდი ექსკლუზიურ ინტერვიუებს ბილ ქლინტონთან, ჰანს დიტრიხ

გენშერთან, ჰავიერ სოლანასთან, შევარდნაძესთნ და სხვებთან… სხვათაშორის, თქვენი

მეგობრების… მაპატიეთ, ყოფილი მეგობრების პოლიტიკურ მამასთან, ჯორჯ სოროსთანაც,

რომლის გეგმებზეც ჯერ კიდევ 1999 წელს ვუამბე მაყურებელს… სიმართლეს პირდაპირ

შევარდნაძესაც ვეუბნებოდი და ჟვანია-სააკაშვილსაც, მაგრამ თქვენ ეს არ გახსოვთ… და აი,

რატომ: ჯერ იმიტომ, რომ თქვენთვის მე ბარიკადების სხვა მხარეს ვიდექი და ასეთი ხალხის

სიმართლეს თქვენ არ აფასებთ… მეორე იმიტომ, რომ მე სიმართლეს შევარდნაძესაც და მის

ოპონენტებსაც ვეუბნებოდი… თქვენ კი, მხოლოდ შევარდნაძეს აკრიტიკებდით, ხოლო

ჟვანია-სააკაშვილის ბოროტ სახეს სიმართლის ნიღბით ჰმოსავდით და საზოგადოება

შეცდომაში შეგყავდათ… ამიტომაც ვერასდროს დაინახავდით და ვერც გაიგებდით ჩემს

სიმართლეს… ახლა რომ რიტორიკულ შეკითხვას გვისვამ, ჩემო ია: „ვინც იცნობდით

სააკაშვილს, რატომ ვერ ხედავდით, როგორი ბრმები ვიყავით და როგორ შევქმენით “ჩვენი

სააკაშვილი”, რომელიც ისე განსხვავდება რეალურისგან, როგორც ცა-დედამიწისგანო?!“,

გპასუხობ: ვხედავდი, ”როგორი ბრმები იყავით” და კიდეც გეუბნებოდით, მაგრამ თქვენ ხომ

ჩვენ სიმართლეს არ აფასებთ, არ გესმით და ვერ გულისხმა-ჰყოფთ? ბოლო-ბოლო

შევარდნაძის მეხოტბეებმაც და ჟვანია-სააკაშვილის „ფანებმაც“ სკანდალური ჟურნალისტის

იარლიყი „მომაკერეს“… ასე აღმოვჩნდი ეკონომიკურ გადაცემაში, რომელიც, სხვათა შორის,

არაფრით ჩამოუვარდებოდა ”დიდი“ აკაკი გოგიჩაიშვილის ბიზნეს-პროექტს.

ზოგიერთი შენი მხარდამჭერი, ოდნავ განსხვავებულ კონტექტში მისვამს კითხვას: ვარდების რევოლუციისას სად იყავიო? სად ვიყავი და ხმამაღლა გეუბნებოდით: სიკეთის ნიღაბით შემოსილი ბოროტება მოდის-თქო… სად ვიყავი და ტელევიზიის წინ ვიდექი და თქვენს ყოფილ მეგობრებს ვეჭიდავებოდი, როდესაც შენობას იღებდნენ. ზუსტად ამ დროს, ქალბატონი ია, როგორც თავად წერს ”მიტინგურად” იქცეოდა და ამ ”მიტინგურ” საქციელს ასე აღწერს: ”ავტობუსზე ავძვერი და ვაფრიალებდი წინა, სამფეროვან დროშას…”, ხოლო, როცა რევოლუციონერები პარლამენტში შეიჭრნენ, ია თავის შთაბეჭდილებებს ასე გადმოგვცემს: ”როცა მართლა ვარდებით ხელში შეიჭრნენ რეზიდენციაში და შევარდნაძეს ჩაი სააკაშვილმა დალია, მე ბედნიერებისგან მეცხრე ცაზე ვიყავი. მივხვდი, რომ დამთავრდა საშინელი განუკითხაობა, მე მაშინ მეგონა განათდა მეთქი, გულწრფელად მეგონა, რომ ნოემბრის ის ცივი დღე, მეოცე საუკუნის საქართველოს ყველაზე ნათელი და თბილი დღე უნდა ყოფილიყო“, მაგრამ გავიდა წლები და ახლა, ამ მოვლენების შესახებ, ია განსხვავებულ სტილში გვიყვება: ”სულაც არ გამხარებია “ბატო ედუარდის” გადადგომა. რა ძალაც მოდიოდა და რა ნაყოფსაც შობდა, ალბათ გული მიგრძნობდა. არც წასვლა გამიხარდა და მოსულმაც უარეს საგონებელში ჩამაგდო. ბოროტი გმირის ამბავი გამახსენდა”. ჩემო ია, სხვა არაგულწრფელობას დაგაბრალებდა… მე კი, დარწმუნებული ვარ: ახლა შენ მართლა გულწრფელად გჯერა, რომ მაშინ ”გული გიგრძნობდა”, თუ ”რა ძალა მოდიოდა და რა ნაყოფსაც შობდა”, მაგრამ, სამწუხაროდ, თავს იტყუებ: სინამდვილეში, მაშინ შენ გულწრფელად ”ბედნიერებისგან მეცხრე ცაზე იყავი”. გავბედავ და პირდაპირ გეტყვი, ჩემო ია: ადამიანი ზოგჯერ აზრითაც ცდება, სიტყვითაც და საქმითაც, გარკვეული დროის შემდეგ თავის შეცდომას აცნობიერებს, მაგრამ ამის მერე თავი კი არ უნდა დაირწმუნოს, რომ… თურმე, არც შემცდარა და ”არც წასვლა გახარებია და მოსულმაც უარეს საგონებელში ჩააგდო”… ამიტომ, მომიტევე, მაგრამ ვალდებული ვარ, ასეთი რჩევა მოგცე: გულს მიხედე, უფრო სწორედ კი,- გულისხმის-ჰყოფას.

ერთ-ერთი შენი ”ფანი” მეკითხება: მიტინგებზე კი გხედავთ, მაგრამ ამ ბოლო წლებში, როგორც ჟურნალისტმა, რა გააკეთეო?… რა გავაკეთე და თქვენი ყოფილი მეგობრები: ლევან რამიშვილი, გიგა ბოკერია, ნოდარ ლადარია, თამარ კინწურაშვილი და კიდევ 7 კაცი საჯაროდ ვამხილე, როდესაც მათ დედა-ეკლესიასთან ბრძოლის სამგვერდიანი, საიდუმლო გეგმა შეიმუშავეს, ამისათვის ”გიჟად” შემრაცხეს: ხმამაღლა- ლევან რამიშვილმა და თამარ კინწურაშვილმა, რადგან ვძულდი… ხმადაბლა- გიორგი თარგამაძემ, რადგან გონუკეთურია, ზურგსუკან- ნინო ზურიაშვილმა, რადგან შურდა და… ჩურჩულით- შენ, ჩემო ია, და შენმა „ხუთეულმა“, რადგან… გულისხმის-ჰყოფა გაკლიათ. კიდევ რას ვაკეთებდი? რას ვაკეთებდი და ჟურნალისტთა კავშირ ”ობიექტივის” ერთ-ერთი ხელმძღვანელი ვიყავი. მართალია, შენ, ჩემო ია, გგონია, რომ მე ”სტუდია ”ობიექტივი” წამართვეს, მაგრამ ”სტუდია ”ობიექტივთან” შეხება არასდროს მქონია. აი, ტელეკომპანია ”ობიექტივს” კი, ნამდვილად ჩამოართვეს მაუწყებლობის უფლება, რასაც უკვე მეხუთე წელია ვასაჩივრებთ. რადგან ეს არ იცი, ისიც არ გეცოდინება, რომ ბოლო წლების ერთი-ერთი ყველაზე მასშტაბური ჟურნალისტური გამოძიება, 40-მდე ტელეარხის წართმევის შესახებ, ჩვენმა კავშირმა აწარმოა და რომ გამოძიების მასალები სრულად დაადასტურა ”Human Rights Watch”-მა და, შესაბამისად, ყურს როგორ მოკრავდი, რომ ამ გამოძიებაზე დაყრდნობით, ბევრმა ჩვენმა კოლეგამ სტატია, სიუჟეტი და ფილმიც მოამზადა… აი, ამას ვაკეთებდი და კიდევ, „ვარდების რევოლუციის“ შემდეგ, ჩემი გადაღებული 5 ფილმი: ”ვარდების რევოლუცია”, ”დემოკრატიის გისოსები”, ”დემოკრატიის გისოსები II”, ”ჩიხი” და ”ჩიხი II” გაზეთებმა პრაქტიკულად სიტყვა-სიტყვით დაბეჭდეს (სცენარის სრული ვარიანტი!)… აი, ამას რომ ვაკეთებდი, შენ რას აკეთებდი, ჩემო ია? თავად ასე აღწერ, რასაც აკეთებდი: ”ერთი წლის თავზე ისევ ვამტკიცებდი, რომ საქართველო ვითარდება და რომ უნდა ვაცალოთ ამ ახლაგაზრდა დასავლეთელ ქართველებს… თუმცა აშკარად ვგრძნობდი, რომ რაღაც ისე ვერ იყო და თავს ვიტყუებდი”… გარდა ამისა, თურმე, ”შენს სააკაშვილს” ქმნიდი: „მეგონა სააკაშვილი, თავად ლაღი ადამიანი, ორგანულად ვერ იტანდა დამონებულ და დაშინებულ ადამიანს და თავად იქნებოდა გარანტი ადამიანის თავისუფლებისა. მეგონა ფაუსტის იდეალი “თავისუფალი ადამიანი თავისუფალ მიწაზე” ჩემს ქვეყანაში განხორციელდებოდა. სწორედ სააკაშვილის მიერ. მაშინ არ ვიცნობდი, მინდა ვკითხო იმ ხალხს, ვინც მას იცნობდა, თქვენ რამ დაგაბრმავათ? თქვენ რატომ ვერ ხედავდით როგორი ბრმები ვიყავით და როგორ შევქმენით “ჩვენი სააკაშვილი” რომელიც ისე განსხვავდება რეალურისგან როგორც ცა დედამიწისგან?!”. ჩვენ კი, ჩემო ია, ამ დროს, ხან უნივერსიტეტის და ხან პარლამენტის წინ ვმართავდით საპროტესტო აქციებს, რექტორის კაბინეტიც კი ”ავიღეთ”, მაგრამ შენ… ჩვენი სიმართლე მაშინაც არ გესმოდა, აკი გითხარი: გულისხმის-ჰყოფა გაქვს მისახედი-თქო!… ამასობაში, შენმა, იმ პერიოდში ჯერ კიდევ მეგობრებმა, 7 ნოემბრის მშვიდობიანი აქცია დაარბიეს და ხალხს საგანგებო მდგომარეობაც გამოუცხადეს, მაგრამ ნანა კაკაბაძე, მე და ჩვენი მეგობრები ამას არ შევუშინდით და 9 ნოემბერს, ნანამ თბილისში ევროპელი დისიდენტებიც ჩამოიყვანა, კონფერენციაც გავმართეთ და იმ საათებში, როცა ბევრი სდუმდა, დამნაშავე რეჟიმი მორიგჯერ ვამხილეთ… შენ კი, ალბათ, სახლში იყავი და აცნობიერებდი, რომ ”შენი სააკაშვილი – ისე განსხვავდება რეალურისგან როგორც ცა დედამიწისგან?!”…

მაგრამ ეს თუ გააცნობიერე, ჩემო ია, ისიც უნდა დაგენახა, რომ 7 ნოემბრის შემდეგ, თავისუფალი ტელევიზია საერთოდ ”მოკვდა”, შეშინებული ჟურნალისტები სახლებში გამოიკეტნენ. შენმა, უკვე ყოფილმა მეგობრებმა, ჟურნალისტიკის ანა-ბანა ფეხ-ქვეშ გათელეს და საზოგადოებას ახალი რეალობა მოახვიეს თავს. გარდა ამისა, ჩემო ია, იმასაც უნდა მიმხვდარიყავი, რომ მხოლოდ ფართო შეკრება თუ გაამხნევებდა ჩვენს კოლეგებს. აი, ამ დროს მე და ჩემმა მეგობრებმა, საერთო სულისკვეთების ასამაღლებლად, ჟურნალისტების შეკრება დავიწყეთ და 7 ნოემბრიდან ზუსტად თვენახევარში, 2007 წლის 24 დეკემბერს ”შერატონ მეტეხი პალასში” 400-ზე მეტი კოლეგა გვესტუმრა. შენც დაგპატიჟეთ, დეკლარაციასაც მოვაწერეთ ხელი. შენ კი, დეკლარაცია დაგვიწუნე და შეურაცხყოფაც მოგვაყენე: ”მხოლოდ ხუთ ჟურნალისტს ვიცნობ, ვისთანაც ერთადაც ამას ხელს მოვაწერდიო”. ახლა კი, თავს იმართლებ, თითქოს არ იცოდი, რას და რატომ ვაწერდით ხელს, ან ფორუმზე რატომ მოგიწვიეთ… მე კი, პირდაპირ გეუბნები, იმ დეკლარაციას ხელი იმიტომ არ მოაწერე, რომ ჩვენი შედგენილი იყო და არა შენი და შენი ინკოგნიტო „ხუთეულის“… დეკლარაცია იმიტომ არ აღიარე, რომ მაშინაც ბარიკადის სხვადასხვა მხარეს ვიდექით. თუმცა, პრინციპებს კი ვიზიარებო,- თქვი… დეკლარაციას იმიტომ არ შეუერთდი, რომ შენი ყოფილი მეგობრების ხორცშესხმა აღარ მოგწონდა, მაგრამ სულისკვეთებით ერთნი იყავით და ახლაც ერთნი ხართ! ხელი იმიტომ არ მოაწერე, რომ შენს გულში ახლაც ფრიალებს ვარდების რევოლუციის დროშა, ჩვენს გულებში კი, ეს დროშა არასდროს ფრიალებდა, რასაც კონკრეტული ქმედებებით ადასტურებ: თურმე, საქართველოს ჟურნალისტთა ფორუმის დახურვიდან სულ რაღაც 3-4 თვეში, უკვე დაგიწყია ჟურნალისტების ძებნა, ამაზე 20 თვე დაგიხარჯავს და აი, 2009 წლის დეკემბერში ახალი შეკრებაც ჩაატარე… ეთიკის ქარტიასაც მოაწერე ხელი! შეიძლება იკითხო: არასწორი, ან ცუდი რა არის ამ ამბავშიო?

არასწორი, ჯერ ერთი, ისაა, რომ ეს ჟურნალისტები პირადად შენ შეარჩიე… მათ უმეტესობას კარგად ვიცნობ და ,მართლაც, ქართული რეგიონული მედიის „მარგალიტები“ არიან, მაგრამ რითი ვერ გაიგეთ შენ, მიშამ, გიგამ და ძმებმან თქვენმან, რომ ჟურნალისტიკა, პოლიტიკა, ეკონომიკა, თუ ნებისმიერი სხვა სფერო ღია სივრცე უნდა იყოს და მისი პრივატიზების უფლება არავის არა აქვს!!! ჩვენს კავშირში 200-ზე მეტი წევრია, რომელს შეატყობინე და რომელი მიიწვიე ქარტიის საორგანიზაციო ჯგუფში? თურმე, არც სხვა მედია-ორგანიზაციები ჩაგირთავს საორგანიზაციო ჯგუფში. მაშინ რა სხვაობაა შენსა და მიშას შორის, თუ ისიც თავად შეარჩევს ყველა დეპუტატს და შენც თვითონ შეარჩევ ყველა მედია- ”მარგალიტს”? აკი, გითხარი,- სულისკვეთებით ერთნი ხართ-თქო. მიშასაც საქართველო ”მიშეთი” ჰგონია და შენც, მსგავსად სააკაშვილისა, ვირტუალური ”იანეთი” შექმენი…

მეორეც, ცუდი ისაა, რომ 100-ზე ცოტა მეტი ჟურნალისტის თვითრეგულირების მიზნით შექმნილ ორგანოს მედია-საბჭოს უწოდებ. მართალია, ამბობ: ეს მედია-საბჭო მხოლოდ ჩვენს ქარტიაზე ხელმომწერი ჟურნალისტების თვითრეგულირებას შეუწყობს ხელსო, მაგრამ იმის გათვალისწინებით, რომ თქვენს ქარტიას ”საქართველოს ჟურნალისტთა ეთიკის ქარტია” ჰქვია, ამ სახელწოდებას საზოგადოება ცალსახად შეცდომაში შეჰყავს. იცი, ჩემო ია, მახსენდება ”8-07” ბაზარზე შემოსვლის ისტორია, რომელსაც, წესით, საზოგადოებისათვის უნდა ეთქვა: აქამდე მხოლოდ ”8-10” გემსახურებოდათ და ახლა ჩვენც ვართ და ჩვენი ფასები ნახეთ, უკეთესიაო. ამის ნაცვლად, საზოგადოებას არწმუნებდა, აქამდე ”8-10”-ის სერვისით რომ სარგებლობდით, ახლა ”8-07” უნდა დარეკოთო.

მესამე, რაც არასწორიცაა და ცუდიც, ისაა, რომ მედია-საბჭოს წევრად, ანუ ნამდვილ მედია- მარგალიტებში ცრუ- ალმასად ნინო ზურიაშვილს ირჩევ… 2001 წლის 1 აპრილს ნაჩვენები ცნობილი სიუჟეტის ავტორს… იმ სიუჟეტის ავტორს, რომელმაც უდანაშაულო ვალერი ასათიანი მორალურად გაანადგურა, ხოლო მისი ავადმყოფი ვაჟი ფიზიკურად მოკლა… ახლა, 8 წლის შემდეგ გამომძიებელი-ჟურნალისტი ზურიაშვილი შეცდომას აღიარებს, სინანული კი, აშკარად არ აქვს, მაგრამ განა მისი აღიარება ვალერი ასათიანს შვილს გაუცოცხლებს?… ნინო ზურიაშვილის ნამოქმედარი უნივერსიტეტში, ჟურნალისტიკის ფაკულტეტზე უნდა იხილებოდეს, როგორც ჟურნალისტური დანაშაულის მაგალითი… როგორც ცოცხალი თვალსაჩინოება იმისა, როგორი არ უნდა იყოს ჟურნალისტი… შენ კი, ზურიაშვილი მარგალიტებში ალმასი გგონია… ისევე როგორც მიშა გეგონა ”გარანტი ადამიანის თავისუფლებისა”! მაგრამ მარტო შენთვის რომ გეგონოს, რა უჭირს. ზურიაშვილის მედია-ალმასობაში კოლეგებსა და საზოგადოებასაც რომ არწმუნებ, ესაა უბედურება…

ახლა კი, მოისმინე ჩემი კითხვები შენდამი. აღმოჩენა არაა, რომ „თავისუფლების ინსტიტუტი“: თუთბერიძეები, რამიშვილები და ძმანი მათნი, დღეს მარგინალებად იქცნენ და საზოგადოების ნდობით აღარ სარგებლობენ, პირიქით… მათდამი მხოლოდ ზიზღი და აგრესიაა… არც ისაა საიდუმლო, რომ სოროსი და ძმანი მისნი, ანუ ის ხალხი, რომელიც „თავისუფლების ინსტიტუტის“ უკან დგას, ახალი ორგანიზაციების შექმნას გეგმავს, რათა ქართული საზოგადოება კვლავ დააბრმავონ და სიბოროტე კვლავ შემოსონ სიკეთის ნიღბით. ჩემო ია, პირდაპირ გეკითხები: არის, თუ არა ალბათობა, რომ შენი ინიციატივით შექმნილი მედია-ორგანიზაციის უკან სწორედ ეს ხალხი აღმოჩნდეს? იქნებ უკვე დგანან კიდეც და თავად არაფერი უწყი ამის შესახებ? ნათელია, რომ თუ ფარული გეგმა არსებობს, ქარტიას მიერთებული ჟურნალისტების აბსოლუტურმა უმრავლესობამ ამის თაობაზე არაფერი იცის… სწორედ მათ მინდა მივმართო: ჩემო დანო და ძმანო, ამ ექვსი წლის მანძილზე, ჟურნალიტთა კავშირმა ”ობიექტივი” უამრავი ფილმი გადაიღო, უამრავი გამოძიება ჩაატარა, შექმნა გადაცემათა ციკლი, ხორცი შეასხა ”ქუჩის ტელევიზიას”, მაგრამ არასოდეს არ მიუღია უცხოური გრანტი. იცოდეთ, რომ ქართულ საქმეს არც დასავლეთი აფინანსებს და არც რუსეთი. მოკლედ, რაც უნდა იყოს, ერთი რამ ცხადია, ჩემო ია: 100-ზე მეტი ჟურნალისტი თავად იმიტომ შეარჩიე, რომ განსხვავებულად მოაზროვნენი არ მოხვედრილიყვნენ „შენს ჩაკეტილ წრეში“ და ზედმეტი კითხვები არ დაესვათ… შენი გაგებით, ნეიტრალური, 100- ზე მეტი არ აღმოჩნდა… აკი გითხარი, მედია- სივრცე საპრივატიზაციო სფერო გგონია-თქო… ზურიაშვილი კი, იმიტომ წაახალისე, რომ „ვარდების რევოლუციის“ სულისკვეთებაც და, ხაზს ვუსვამ, ხორცშესხმაც მის გონშიცაა და გულშიც. თუ ეს მიამიტობით მოგივიდა, მაშინ ვალდებული ვარ გითხრა: ჩემო ია, თავსაც მორიგჯერ იტყუებ და საზოგადოებაც მორიგჯერ შეგყავს შეცდომაში!

ტელეჟურნალისტი ირმა ინაშვილი.

2009 წლის 10 დეკემბერი. თბილისი.

READ MORE - ღია წერილი ია ანთაძეს - ჩემო ია, მე შენ არ „გირტყამ“

რა შინაარსის მოწოდებები გამოაკრეს ზუგდიდში?!

გაზიარება

სამეგრელო ზემო-სვანეთში პრეზიდენტის რწმუნებული ზაზა გოროზია ბოლო პერიოდში საკმაოდ ხშირად ხვდება ქართული მედიასაშუალებების ყურადღების ცენტრში, მასზე უამრავი საგაზეთო სტატიაა დაწერილი, ჩვენ შევეცადეთ, ამ ავად სახელგანთქმულ პიროვნებაზე დაწერილი რამდენიმე წერილი მოგვეძებნა და ჩვენი მკითხველის სამსჯავროზე გამოგვეტანა. აღსანიშნავია, რომ გოროზია შემჩნეულია ჟურნალისტებზე ზეწოლაში და სააკაშვილის ინტერესების დასაცავად უამრავი ბინძური საქმის განხორციელებაში.

"ღია ბოქლომის" რედაქცია შეშფოთებას გამოთქვამს იმის გამოც, რომ გამგებელი ალიკა ქობალია და უკვე ღუბერნატორად წოდებული გოროზია სამეგრელო ზემო-სვანეთის ავტორიტერს შეგნებულად აფუჭებენ, ამ მეტად "საკაცობრიო" საქმეში ჩართულია "ახალაიების კლანის" ერთ-ერთი "სახელოვანი" წარმომადგენელი, მხარის საოლქო პროკურორი როლანდ ახალაია, რომელიც ზემოთხსენებულ სამ ნაძირალა ჩინოვნიკთან ერთად ყველაფერს აკეთებს იმისთვის, რომ რეგიონი და ზუგდიდი წარმოაჩინოს, როგორც არაღიარებული პრეზიდენტის მიხეილ სააკაშვილის აქტიურ ამომრჩევლად. აქვე ვიტყვით, რომ მეგრელებმა რწმუნებულს უკვე დიდი ხანია "კვერცხებიანი ღუბერნატორი" შეარქვეს, თუ რატომ, ეს ალბათ თავად გოროზიამაც კარგად იცის, მან მშვიდობიან მომიტინგეებს გუბერნიის შენობიდან კვერცხები დაუშინა და თანამდებობის შესანარჩუნებლად სააკაშვილის ლაქიობაც შეიმშვენა, ამას მოწმობს გაზეთი "ასავალ დასავალი" სადაც შემდეგი შინაარსის სტატია ამოვიკითხეთ:

"თავიდან სიმართლე გითხრათ არ მეგონა, სამეგრელოს ღუბერნატორი, პატივცემული ზაზა გოროზია და სააკაშვილისათვის ელარჯის მომზადებაში დახელოვნებული პარლამენტარი გრიშა ქობალია ამას იკადრებდნენ, მაგრამ ერთმა მარიფატიანმა ზუგდიდელმა თავისი ნათქვამის დასამთკიცებლად დოკუმენტიც რომ მაახლა, საქართველოს მომავლისა გულწრფელად შემეშინდა და თვალზე კურცხალი მომადგა...

შემეშინდა იმისა, რომ გაბოროტებული და სკამს ჩაბღაუჭებული ქართველი კაცის ვერაგობას, თურმე, მართლაც არ ჰქონია საზღვარი და საცოდავია ეს ქვეყანა და მისი უმშვენიერესი კუთხე - სამეგრელო, რომელმაც იოანე მაჩაბლის, გიორგი ჭყონდიდელის, ამბროსი ხელაიას, დუტუ მეგრელისა და ტერენტი გრანელის გვერდით ზაზა გოროზია და გრიშა ქობალია შვა!

საქმე ეხება თეთრ, ქათქათა, ეგრეთწოდებულ A4 ფორმატის ფურცელებს, რომლებიც აშკარად რომელიღაც უტვინო და გაქსუებული მაღალჩინოსნის "პრინტერშია" გატარებული და ზედ შავი, მსხვილი შრიფთით აწერია: "მოვითხოვთ მეგრულ და სვანურ ენებს მიენიჭოთ რეგიონალური ენის სტატუსი!"

აი, ასეთი მოწოდებებით გადაუჭრელებია ვიღაც სულძაღლს მთელი ზუგდიდი და მსგავსი ფურცლები უკლებლივ ყველა ბოძსა და ხეზე მიუკრავს..

მე ამ ხელისუფლებას ბევრჯერ მივმართე ჩვენი გაზეთის საშუალებით, ხან სააკაშვილს ვაახლე აჯა, ხან გენერალური პროკურორის ძვირფას მოადგილეს და ხან - ვის... ვითხოვდი, - ესა და ეს ფაქტი შეისწავლეთ, ესა და ეს კაცი შეიპყარით, ქვეყნის მოღალატეა - მეთქი, მაგრამ სამართალი ვერსად და ვერასოდეს ვიპოვე. ამიერიდან ხელისუფლებს აღარ შევაწუხებ, რადგან იგი მიცვალებულია, ხოლო მიცვალებულებზე ან კარგს ამბობენ, ანდა - არაფერს!

მეგობრებო, კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, მოწოდებები მეგრული და სვანური ენების რეგიონალურ ენებად გამოცხადების შესახებ 28 ოქტომბრამდე, ანუ გაერთიანებული ოპოზიციის ზუგდიდში ჩასვლამდე გაჩნდა ქალაქში და სწორედ ეს მიძლიერებს ეჭვს, რომ ამ ბინძური კამპანიის უკან დგას საქართველოს ხელისუფლება, რომელიც 2007 წლის 2 ნოემბერს ქალაქ თბილისში, რუსთაველის პროსპექტზე, 150 ათასი მომიტინგისა და უამრავი ქართველი თუ უცხოელი ჟურნალისტის თვალწინ გარდაიცვალა!.

ეს საშინელი მოწოდებები იმათ შეთხზეს და ააფრიალეს, ვინც ზუგდიდში ღუბერნიის უკან ადმინისტრაციის შენობიდან ხალხს ლაყე კვერცხებს ესროდა, ბეჟან გუნავას სცემდა, ბიძინა გუჯაბიძეს ცხვირწინ იარაღს უტრიალებდა მის მეუღლეს - ქალბატონ მაკას უსირცხვილოდ აპატიმრებდა!

სამეგრელოს საქართველოს სიყვარულს ვერავინ ასწავლის და მჯერა, რომ ჩემი ძვირფასი ზუგდიდელები საკადრის პასუხს გასცემენ სამშობლოს მოღალატეებს, რომლებიც ხან ედუარდ შევარდნაძის ხუნტისა და ხან ადმირალ ედუარდ ბალტინის გაერთიანებულ ჯარებს მიუძღოდნენ წინ საქართველოსა და მის უმშვენიერესი კუთხის - სამეგრელოს ასაოხრებლად, ხანაც მეგრული ენის გარშემო სახიფათო ექსპერიმენტებს ატარებდნენ, დღესაც ატარებენ და ყველა დროის მთავრობასა და პარტიას ემონებიან!

როგორც ზემოთ მოგახსენეთ, მე ამ ხელისუფლებას ვერაფერს მოვთხოვ, რადგან იგი მიცვალებულია, მაგრამ დარწმუნებული ვარ, რომ საქართველოს ახალ გენერალურ პროკურორს ერთ-ერთი პირველი სანქციის გაცემა სამეგრელო-ზემო სვანეთის დღევანდელი ღუბერნატორის - ზაზა გოროზიასა და პარლამენტარ გრიშა ქობალიაზე მოუწევს, რადგან ზუგდიდში უკანასკნელი ოთხი წლის განმავლობაში მათ გარეშე უბინძურესი და პროვოკაციული მოწოდებები კი არა, ფორტეპიანოსა და ძაღლის ლეკვების გაყიდვის მაუწყებელი განცხადება არ გამოუკრავთა ბოძზე!...

ფრთხილად, გრიშა! საქართველოს ერთიანობას ნუ ეთამაშები, ემანდ, მიშასათვის მომზადებული ელარჯი არ დაგეწვას!!!

ჭკუით, ზაზა, ძამია!!!

შენ ზუგდიდში უკვე "კვერცხებინი ღუბერნატორი" შეგარქვეს, რადგან 28 ოქტომბერს შენი რეზიდენციის წინ შეკრებილ მომიტინგეებს კვერცხები დაუშინე და თავი არ წააგო, იცოდე!!!

ისე, ჩვენში დარჩეს და "კვერცხებსაც გაუფრთხილდი!!!"

აღსანიშნავია, რომ სამეგრელოს თავკაცზე პრესის ვერც ერთ საშუალებაში ვერ წავაწყდით სტატიას სადაც იგი დადებითად იქნებოდა დახასიათებული. მოგვყავს ამონარიდი გაზეთ "კაქტუსში" გამოქვეყვებული სტატიიდან, სადაც გოროზია კაქტუსზე შემოსვეს და ამის გამო განაწყენებული რწმუნებული გაზეთს მუქარებს უთვლიდა და ათას ცილისწამებლურ ფაქტს სწამებდა. რღედაქციამ კი მაშინ ღუბერნატორს შემდეგნაირად უპასუხა:

"ჩვენ იმ ადამიანებსაც უნდა გავუცრუოთ იმედი, ვინც ამ "ეკლების ამპუტირებას" გვაბრალებს. ამბობს, რომ მის ინტერვიუში ყველაფერი შევცვალეთ... რამდენიც არ უნდა ამტკიცოთ, თითქოს ჩვენ თქვენზე სიცრუეს ვწერთ, საზოგადოება მაინც არ დაგიჯერებთ, რადგან ხალხს, თქვენგან განსხვავებით, შეფასების უნარი არ დაუკარგავს.

ჩვენ არ ვუღალატებთ თავისუფალი პრესის პრინციპებს!

ჩვენ ყოველთვის ვიტყვით სიმართლეს!"- ვკითხულობთ გაზეთის მე-3 გვერდზე.

ერთ მეტად საინტერესო სტატიას წავაწყდით ჟურნალ ""ზუგდიდელების"" მესამე ნომერში, წერილიდან ირკვევა, რომ გუბერნიის შეფი სამსახურში დამლაგებელმაც კი არ შეუშვა, დასმულ შეკითხვაზე თუ, როგორი იყო გოროზიას პირველი სამუშაო დღე იგი ასე პასუხობს: "სხვათა შორის, კურიოზით დაიწყო. დილაუთენია, რვა საათზე მოვედი და დამლაგებელი, რომელიც, რა თქმა უნდა, არ მიცნობდა, კაბინეტში არ მიშვებდა. ცოტათი შემეშინდა კიდეც, - ვინა ხარ და რა გინდაო... ბოლო-ბოლო, შემოვედი კაბინეტში. შიგნით ვიყავი და მდივანმაც კი არ იცოდა. მერე მერაბ გერგაიამ (სამხარეო პოლიციეს ყოფილი უფროსი) დამირეკა, სადა ხარო, რომ ვუთხარი, კაბინეტში ვარ მეთქი, გადაირია კაცი: შენი მდივანი მეუბნება, რომ შენ ზუგდიდში არ ხარო."

არა სასაცილო, არამედ ეს ფაქტიც ისევე როგორც დღეს ზუგდიდში არსებული სიტუაცია სატირალია. ახალაიას, გოროზიას და ქობალიას კლანები ვერაფერს ვერ დააკლებენ ჩვენს კუთხეს. გადახედეთ სამეგრელოს ისტორიას და მიხვდებით, რომ მეგრელებს არავისთვის უპატიებიათ ღორის ტილივით თავზე შეჯდომა!!!. ადამიანი, რომელიც დადიანების მუზეუმის ტერიტორიას გაყიდის და ჩინელებს საჯიჯგნად მიუგდებს, არ არის ღირსი სამეგრელოს გუბერნატორად იწოდებოდეს, გოროზია დღეს არის სამეგრელოს "კვერცხებიანი ღუბერნატორი" და მეტი არაფერი, ღმერთმა ქნას ეს არაკაცი და მისი 'კუდიანი" გარემოცვა მალე მოშორდეს რეგიონს.

["ღია ბოქლომი" 4 (8)]

READ MORE - რა შინაარსის მოწოდებები გამოაკრეს ზუგდიდში?!

მედალი ქობალიას და ახალაიას

READ MORE - მედალი ქობალიას და ახალაიას

"გოგონა სლაიდიდან-ს" პრემიერა [video]

90-60-90-ზე, ანუ "გოგონა სლაიდიდან" - გიგა აგლაძის ფილმი. ზუზუს ბევრი ფული აქვს და ბევრი გოგო ჰყავს, მაგრამ იმ ერთადერთმა მას ყველაფერი შეუცვალა!.. რაა?!.. ნახეთ 9 დეკემბრიდან კინოთეატრებში. ძალიან საინტერესოა.

READ MORE - "გოგონა სლაიდიდან-ს" პრემიერა [video]

თავდასხმა კახელ ჟურნალისტებზე

წამყვანმა ჟურნალისტებმა ინტერნეტ-გაზეთი "ქიზიყი" დატოვეს. კორესპონდენტები გაზეთიდან პროტესტის ნიშნად წავიდნენ. ჟურნალისტები თამილა გურაშვილი და ბესიკ გულაშვილი დედოფლისწყაროში არსებულ აუტანელ ვითარებაზე ამახვილებენ ყურადღებას და აცხადებენ, რომ დამოუკიდებელ გაზეთში მუშაობა ზეწოლების გამო შეუძლებელი გახდა:

,,აბსოლუტური სარედაქციო დამოუკიდებლობა გვაქვს და ამ მხრივ არანაირი შეზღუდვები არ გქონია. ამ გადაწყვეტილებამდე დედოფლისწყაროში არსებულმა განუკითხაობამ მიგვიყვანა. შვილებითაც დაგვემუქრნენ, საარსებო თანხების გადაკეტვა საიდანაც შეეძლოთ ყველა გზა ჩაგვიკეტეს. აუტანელი ზეწოლის, ირონიისა და დამცირების ქვეშ გვიწევს მუშაობა. ყველაფერმა ძალიან დაგვღალა. აღარ გვინდა, სიმართლის თქმისთვის ზიზღით გვიყურებდნენ. მიგვაჩნია, რომ დედოფლისწყაროში მედიასთან ურთიერთობის კუთხით ძალიან დაბალი დონეა და არ გვაქვს უსაფრთხო გარემო. მუშაობით ჩვენი და ჩვენი შვილების სიცოცხლესა და ჯანმრთელობას საფრთხეში ვაგდებთ, ამიტომაც, გადავწყვიტეთ, ჟურნალისტიკა დავტოვოთ``.რედაქციის დატოვების თხოვნით მარტყოფლიშვილს კიდევ ორმა თანამშრომელმა, მაია მაძღარაშვილმა და გიორგი მარჯანიძემ მიმართეს."ქიზიყის" მთავარი რედაქტორი ილია მარტყოფლიშვილი ამბობს, რომ მასსა და მის თანამშრომლებზე ზეწოლებსა თუ გადაბირებების მცდელობას მასიური სახე აქვს, თუმცა ჟურნალისტების გაზეთიდან წასვლა მისთვის მოულოდნელი იყო. ,,ვერ გეტყვით... როგორ გავაგრძელებთ არ ვიცი, სულ მალე ჩვენი საგამომცემლო სახლის ხელმძღვანელობას შევხვდები და სამომავლო გეგმებს დავსახავთ. თუმცა, ამჟამად იმის თქმა შემიძლია, რომ ქიზიყს ყოველდღიურ რეჟიმში მუშაობა გაუჭირდება, რადგან, სამწუხაროდ რედაქცია ძირითადმა ბირთვმა დატოვა. ამ ეტაპზე აღარ გვაქვს ის რესურსი, რომელიც ახალი ამბების მოგროვებაზე ყოველდღიურ რეჟიმში აქტიურად იმუშავებს...

READ MORE - თავდასხმა კახელ ჟურნალისტებზე

ვაკანსია

პოლიტიკური ჟურნალის "ღია ბოქლომის" (ზუგდიდი) რედაქცია აცხადებს ვაკანსიას კორესპონდენტის თანამდებობაზე.
მოთხოვნები: უმაღლესი განათლება, მუშაობის გამოცდილება.
მისამართი: ზუგდიდი, რუსთაველის # 92 (მესამე სართული).
ტელეფონი: 8(215) 2 12 29, 8(55) 160 444

ელ,ფოსტა: boqlomi@yahoo.com

READ MORE - ვაკანსია

განცხადება ილია მეორის სახელმწიფოს მეთაურად ცნობის შესახებ

• სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის, 
  უწმინდესისა და უნეტარესის, 
  ილია მეორის სახელმწიფოს მეთაურად ცნობის შესახებ
  

შესავალი
2007 წლის 7 ნოემბერს მიხეილ სააკაშვილმა უხეშად დაარღვია “ადამიანის მოქალაქეობრივი და პოლიტიკური უფლებების შესახებ საერთაშორისო პაქტის” მუხლი 4, 5, 14, 17, 18, 19; 27 გაეროს გენერალური ასამბლეის 1979 წლის დეკემბრის “სამართალდამცავ თანამდებობის პირთა ქცევის კოდექსი”; ადამიანის უფლებათა ევროპული კონვენციის მუხლები: 9, 10, 11, 14, 15; საქართველოს კონსტიტუციის 5, 6, 7, 17, 18, 19, 20, 22, 24, 25, 26, 39, 40, 43, 46-ე მუხლები.  
კერძოდ, საგანგებო მდგომარეობის გამოცხადებამდე: 
ა) დაარბია, თავისუფლება აღუკვეთა და პოლიტიკური თავისუფლება შეუზღუდა მოშიმშილე მომიტინგეებს, რომლებიც იმყოფებოდნენ პარლამენტის კიბეებზე, სადაც არ არის ტრანსპორტის და ხალხის სამოძრაო ადგილი;
ბ) დაარღვია ყველას უფლება წინასწარი გაფრთხილების გარეშე შეიკრიბოს საჯაროდ და უიარაღოდ როგორც ჭერქვეშ, ისე გარეთ, მაშინ როდესაც მოშიმშილეები იმყოფებოდნენ პარლამენტის კიბეებზე, ხოლო მომიტინგეები - რიყეზე, სადაც არ არის ტრანსპორტის და ხალხის სამოძრაო ადგილი; 
გ) უხეშად დაარღვია მოქალაქეთა, მათ შორის მომიტინგეთა და პოლიტიკური პარტიების ლიდერთა და წევრთა პირადი ცხოვრების, პირადი საქმიანობის, პირადი ჩანაწერის, მიმოწერის, სატელეფონო საუბრის ხელშეუხებლობა და ქვეყნის მთელ ტერიტორიაზე თავისუფალი მიმოსვლის უფლება;
დ) ტელე “იმედის” შენობის და ჟურნალისტთა ბარბაროსული დარბევით, ტექნიკის და ტელეაპარატურის ვანდალური განადგურებით, ტელე “იმედის” და “კავკასიის”, აგრეთვე სნნ-ის, ბბს-ის და ევრონიუსის ტელემაუწყებლობის გათიშვით, ოპოზიციური პარტიების საპრეზიდენტო კანდიდატებისთვის ტელესივრცით სარგებლობის უფლების შეზღუდვით, ინფორმაციის გავრცელების სატელევიზიო საშუალებათა მონოპოლზაციით ხელყო მასობრივი საშუალებების თავისუფლება და მათი ცენზურის დაუშვებლობა, ადამიანის უფლება თავისუფლად მიიღოს და გაავრცელოს ინფორმაცია, გამოთქვას და გაავრცელოს თავისი აზრი ზეპირად, წერილობით ან სხვაგვარი საშუალებით;
ე) დაბრკოლება შეუქმნა სახალხო დამცველს მის საქმიანობაში, და მას ფიზიკური და მორალური ზიანი მიაყენა;
საქართველოს კონსტიტუციით გათვალისწინებული ადამიანის საყოველთაოდ აღიარებული ზემოაღნიშნული უფლებების ხელყოფის შედეგად სააკაშვილმა ჩაიდინა საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსის 153, 154, 159 და 161 მუხლებით გათვალისწინებული დანაშაულები;
კერძოდ, დანაშაულები გათვალისწინებული:
სისხლის სამართლის კოდექსის 153 მუხლით, რომლის ძალით: “სიტყვის თავისუფლების და ინფორმაციის მიღების ან გავრცელების უფლების განხორციელებისთვის უკანონო ხელის შეშლა, რამაც მნიშვნელოვანი ზიანი გამოიწვია ანდა ჩადენილი სამსახურებრივი მდგომარეობის გამოყენებით;
სისხლის სამართლის კოდექსის 154 მუხლით, რომლის ძალით: “ჟურნალისტის პროფესიულ საქმიანობაში უკანონო ხელის შეშლა ე.ი. მისი იძულება გაავრცელოს ინფორმაცია ან თავი შეიკავოს მისი გავრცელებისგან; იგივე ქმედება ჩადენილი ძალადობის მუქარის ან სამსახურებრივი მდგომარეობის გამოყენებით;
სისხლის სამართლის კოდექსის 159 მუხლით, რომლის ძალით: “პირადი მიმოწერის, ტელეფონით საუბრის ან სხვაგვარი ხერხით შეტყობინების საიდუმლოების დარღვევა; იგივე ქმედება ჩადენილი ანგარებით, არაერთგზის, სამსახურებრივი მდგომარეობის ბოროტად გამოყენებით, რამაც მნიშვნელოვანი ზიანი გამოიწვია;
სისხლის სამართლის კოდექსის 160 მუხლით, რომლის ძალით: “ბინის ან სხვა მფლობელობის ხელშეუხებლობის დარღვევა ანუ ბინაში ან სხვა მფლობელობაში მფლობელის ნების საწინააღმდეგოდ უკანონოდ შესვლა, უკანონო ჩხრეკა ან სხვა ქმედება, რომელიც არღვევს ბინის ან მფლობელობის ხელშეუხებლობას; იგივე ქმედება ძალადობით ან ძალადობის მუქარით ან რამაც მნიშვნელოვანი ზიანი გამოიწვია; იგივე ქმედება, ჩადენილი ჯგუფურად ან სამსახურებრივი მდგომარეობის ან იარაღის გამოყენებით;
სისხლის სამართლის კოდექსის 161 მუხლით, რომლის ძალით: “შეკრების ან მანიფესტაციის უფლების უკანონოდ ხელის შეშლა ძალადობით, ძალადობის მუქარით ან სამსახურებრივი მდგომარეობის გამოყენებით; იგივე ქმედება, ჩადენილი იარაღის გამოყენებით, ან რამაც მასობრივი არეულობა, სიცოცხლის მოსპობა ან სხვა მძიმე შედეგი გამოიწვია.
სააკაშვილის მიერ საქართველოს კონსტიტუციის დარღვევა და სისხლის სამართლის კოდექსის ზემოაღნიშნული მუხლებით გათვალისწინებული დანაშაულთა ჩადენა დადასტურებულია საქართველოს დამოუკიდებელი ხელისუფლების – სახალხო დამცველის – დასკვნით.
ზემოაღნიშნულიდან გამომდინარე, მიხეილ სააკაშვილს ბრალი ედება მასში, რომ მან უხეშად დაარღვია საქართველოს კონსტიტუციით ზემოაღნიშნული მუხლებით გათვალისწინებული ადამიანის საყოველთაოდ აღიარებული უფლებები და ჩაიდინა დანაშაულები გათვალისწინებული საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსის 153, 154, 159, 160 და 161 მუხლებით. 
  ადამიანის უფლებების შესახებ საერთაშორისო აქტების და საქართველოს კონსტიტუციის უხეში დარღვევების, აგრეთვე სისხლის სამართლის კოდექსით გათვალისწინებული დანაშაულების ჩადენის გამო, საქართველოს მეგობარი ქვეყნების მთავრობათა რჩევით პრეზიდენტის პოსტიდან სააკაშვილი ნებაყოფლობით გადადგა. პრეზიდენტის პოსტიდან სააკაშვილის გადადგომა როგორც ნორმატიული აქტი იყო იურიდიული მნიშვნელობის ფაქტი, რაც სამართლებრივად ნიშნავდა ზემოთჩამოთვლილი დარღვევების და დანაშაულთა განზრახ ჩადენაში მის მიერ ბრალის აღიარებას. 
  ზემოაღნიშნულ სამართალდარღვევებიდან გამომდინარე, სააკაშვილს იურიდიული უფლება აღარ ქონდა თავისი კანდიდატურა ხელმეორედ წარედგინა პრეზიდენტის პოსტზე. შესაბამისად, 2008 წლის 5 იანვრის არჩევნებზე მის მიერ მიღებული ხმების იურიდიული ძალა ნულის ტოლია, რის გამო სააკაშვილი უნდა გამოცხადდეს პირად, რომელმაც საქართველოს კონსტიტუციის მუხლი 5, პუნქტი 3-ის დარღვევით მიითვისა მოიპოვა ხელისუფლება.
  საქართველოს ასევე არ ყავს დე-იურე პარლამენტი, რადგან არალეგიტიმურმა პრეზიდენტმა უკანონოდ დანიშნა პარლამენტის არჩევნები. უფრო მეტი, არალეგიტიმურმა პრეზიდენტმა გააყალბა არჩევნები ანუ დამატებით ჩაიდინა დანაშაული გათვალისწინებული სისხლის სამართლის კოდექსის 164-1 მუხლით, რომლის ძალით ისჯება: “არჩევნების დანიშვნის შესახებ აქტის გამოქვეყნებიდან არჩევნების შედეგების გამოქვეყნებამდე ამომრჩეველთათვის ფულადი სახსრების, საჩუქრებისა და სხვა მატერიალური ფასეულობების უსასყიდლოდ ან შეღავათიან ფასებში გადაცემა ან მიყიდვა, უფასო მომსახურების გაწევა ან ფულადი სახსრების, ფასიანი ქაღალდების ან სხვა მატერიალური ფასეულობების გადაცემის დაპირება რომელიმე საარჩევნო სუბიექტის მხარდაჭერის ან არჩევნებში ხმის მიცემისაგან თავის შეკავების მიზნით”.
საპარლამენტო არჩევნების დანაშაულებრივი გაყალბება იურიდიულად დადასტურებულია ეუთოს და საქართველოს დამოუკიდებელი ხელისუფლების – სახალხო დამცველის – დასკვნების ურთიერთშეჯერებით.
2007 წლის 7 ნოემბრამდე და მას შემდეგ სააკაშვილის მიერ ჩადენილ სისხლის სამართლის კოდექსით გათვალისწინებულ სხვა მძიმე დანაშაულებს, მათ შორის ერისთვის საარსებო ობიექტების რუსეთისთვის მიყიდვას, დაემატა ევროკავშირის მიერ შექმნილი საქართველოში კონფლიქტის ფაქტების დამდგენი დამოუკიდებელი საერთაშორისო მისიის (“ტალიავინის კომისიის”) და არასამთავრობო ორგანიზაციების მიერ დადასტურებული 2008 წლის 7-8 აგვისტოს ჩადენილი საერთაშორისო დანაშაული, კერძოდ, სააკაშვილის მიერ საერთაშორისო დაცვის ქვეშ მყოფ ზონაში ომის დაწყება, იქ მცხოვრები მშვიდობიანი მოსახლეობის და ქართველი მეომრების სასიკვდილოდ გაწირვა, ქართული მოსახლეობის ლტოლვილად ქცევა, და კაპიტულაციის აქტზე ხელმოწერით რუსეთისთვის დე-იურედ საქართველოს ტერიტორიის მეხუთედის მიტაცების ბრალეული ხელშეწყობა. სწორედ სააკ(აშვილზე) ითქმის: „მტერიას შინა ყოლასა, ლომისა გზასა ზედა წოლა სჯობია“. ამისთვის ხომ არ დააჯილდოვა სააკაშვილი ღირსების ორდენით სომხეთმა? . . .
მეორე მხრივ, რუსეთი გააგრძელებს, ხოლო ზოგიერთი მეზობელი დაიწყებს (თუ უკვე არ დაიწყო) საქართველოს ტერიტორიების “მცოცავ” ოკუპაციას და ანექსიას, რაც ხელს აძლევს სააკაშვილს, რადგან ის რუსეთის აშკარა და ზოგიერთი მეზობლის მიერ ასეთი მიზნის მიღწევას ხელს შეუწყობს, რუსეთისგან დევნილის საბაბით დატოვებს საქართველოს, უცხოეთში პოლიტიკურ თავშესაფარს მიაღწევს და ქართველი ხალხისგან დანაშაულებრივად მიტაცებულ რამდენიმე მილიარდს სამუდამოდ დაეპატრონება ან დაამყარებს უკიდეგანო დიქტატურას, რათა არ წარსდგეს ჰააგის ტრიბუნალის წინაშე.
„ნაციონალურმა“ მოძრაობამ საქართველოს მოსახლეობა, მათ შორის კრიზისში შესული სრულიად არარადიკალური ოპოზიციური პარტიები, და ახალგაზრდობის ჯანსაღი ნაწილი, დღეისთვის სრული კატასტროფის წინაშე დააყენა.
ამიტომ, სახელმწიფო-სამართლებრივი, მძიმე სოციალური და ეკონომიკური, და ზოგადად მთელი მოსახლეობისთვის მოსალოდნელი უმძიმესი კრიზისიდან მშვიდობიანი გამოსავალი არის ადგილებზე სრულიად საქართველოს მოსახლეობის თვითორგანიზაცია, თბილისში, რაიონულ ცენტრებში და სოფლებში მასობრივ მიტიგებზე შემდეგი გადაწყვეტილების მიღება.

საქართველოს მოქალაქეთა დადგენილება
   
საქართველოს ხელისუფლებაში მოსულმა სააკაშვილის ჯგუფმა ქვეყანაში ტირანული და მჩაგვრელი რეჟიმი დაამყარა, კერძოდ:
1. საქართველოში ფაქტიურად აღდგენილია სიკვდილით დასჯა პოლიტიკური და სხვა მოტივებით, რისი ნიმუშია: პრემიერ-მინისტრის მკვლელობა, აკადემიკოსის მკვლელობა, ახალგაზრდების მკვლელობათა მთელი სერია და სხვა მრავალი მკვლელობა, რაც დადასტურებულია საქართველოს ომბუდსმენის დასკვნებით; 
2. ევროპულ ენებზე ნაციონალურ პარტიად სახელგადაკეთებული მოქალაქეთა კავშირი არის ევროკავშირის მიერ დაგმობილი საომარი რიტორიკით დაწყებული და ცხინვალის რაიონში სამხედრო პროვოკაციით დამთავრებული, ომის პარტია, რომლის ხელისუფლებაში ყოფნის შენარჩუნებაზე გათვლილ საომარ ავანტიურას მშვიდობიანი მოსახლეობისა და ქართველი მეომრების სიცოცხლე შეეწირა, და რის შედეგად მივიღეთ იძულებით გადაადგილებულთა ახალი ტალღა, ხოლო კაპიტულაციაზე ხელმოწერის შედეგად დე-იურედ ვკარგავთ საქართველოს ტერიტორიის მეხუთედს, და რასაც დაემატა მამისონის სტრატეგიული უღელტეხილი, რუსეთის მიერ ოცკილომეტრიანი ზოლის და სტრატეგიული მწვერვალების მიტაცების მოღალატური მიმნებობლობით ჩაბარება;
3. საფრანგეთის საგარეო სამინისტრომ და ევროკავშირის ბევრმა მთავრობამ დაგმო 2007 წლის 7 ნოემბერს მოშიმშილე ხალხის პარლამენტთან დარბევა, მშვიდობიანი მომიტინგე ხალხის დარბევა რიყეზე, “ტელეიმედის” თანამშრომელთა და შენობის დარბევა, რის გამო სააკაშვილი პრეზიდენტის პოსტიდან გადადგა, რითაც მან ევენტუალურად თავისი დანაშაულებრივი ბრალი ერთა თანამეგობრობისა და თავისი ხალხის წინაშე აღიარა, და რის გამოც სააკაშვილი აღარ არის საქართველოს დე-იურე პრეზიდენტი (ნიკსონის პრეცედენტი);
4. საქართველოს კონსტიტუციის მუხლის 3-ის და ადამიანის უფლებათა საერთაშორისო პაქტის პირველი მუხლის უხეში დარღვევით ხალხის დაუკითხავად უცხოელებზე გაიყიდა და იყიდება ერის არსებობისთვის სტრატეგიულად მნიშვნელოვანი ობიექტები;
5. საქართველოს კონსტიტუციის მუხლი 30-ის და ადამიანის უფლებათა საერთაშორისო პაქტის უხეში დარღვევით ხალხი არ არის უზრუნველყოფილი პროფკავშირებისა და სასამართლოსგან შრომითი უფლებების დაცვით, ხოლო უმუშევრად დარჩენილი ხალხი მიტოვებულია ბედის ანაბარად და ტოვებს სამშობლოს;
6. საქართველოს კონსტიტუციის მუხლი 28-ის და ადამიანის უფლებათა საერთაშორისო პაქტის უხეში დარღვევით ხალხს მრავალგზის, მათ შორის 2008 წლის 21 მაისს, წაერთვა უფლება მონაწილეობა მიიღოს გაუყალბებელ, სამართლიან და თავისუფალ არჩევნებში, რაც არაერთხელ დადასტურდა ეუთოს და სახალხო დამცველი დასკვნებით, რის გამო საქართველოს არ ყავს პარლამენტი;
7. საქართველოს კონსტიტუციის მუხლი 24-ის დარღვევით და ადამიანის უფლებათა საერთაშორისო პაქტის უხეში დარღვევით ხელისუფლებამ საქართველოში მაუწყებელი ყველა კერძო სატელივიზიო არხის მონოპოლიზაცია მოახდინა, ხოლო ბიუჯეტიდან დაფინანსებული საზოგადოებრივი მაუწყებელი საზოგადოებას ანუ ხალხს წაართვა; გრძელდება ტელე- და სხვა მედია საშუალებების ჟურნალისტების სისხლის სამართლის წესით დასჯადი დევნა, ცემა, აპარატურის მსხვრევა და წართმევა.
8. საქართველოს კონსტიტუციის მუხლი 5-ისა და მუხლი 29-ის დარღვევით, ევროპის საპარლამენტო ასაბლეის მიერ 2004 წლის 24 იანვრის რეზოლუციით დაგმობილი საკონსტიტუციო ცვლილებების შედეგად, სააკაშვილმა საკანონმდებლო, აღმასრულებელი და სასამართლო ხელისუფლების სრული უზურპაცია მოახდინა, რითაც ხალხს მოუსპო მონაწილეობა მიიღოს ქვეყნის მართვაში, და რის გამო საქართველო პერმანენტულ სახელმწიფოებრივ კრიზისშია;
9. საქართველოს კონსტიტუციის მუხლი 34-ის და მუხლი 35-ის დარღვევით ეროვნული მეცნიერების, განათლების და ხელოვნების, მთლიანად კულტურის განვითარების პროცესი დაიბლოკა ხელისუფლების მხრიდან ამ დარგების პირდაპირი მართვის უფლების მისაკუთრებით; მათ შორის, ადამიანის ეკონომიკურ, სოციალურ და კულტურულ უფლებათა საერთაშორისო პაქტის უხეში დარღვევით მოხდა სახელმწიფო უნივერსიტეტების ფასიან სწავლებაზე გადაყვანა, რითაც ხელმოკლე, მაგრამ ნიჭიერ და კონკურენტუნარიან ახალგაზრდებს შესაძლებლობა მოესპოთ მიიღონ უმაღლესი განათლება და თავისი უნიკალური წვლილი შეიტანონ ქვეყნის თანამედროვე მოთხოვნათა შესაბამისად განვითარებაში;
10. საქართველოს კონსტიტუციის მუხლი 21-ისა და ადამიანის უფლებათა ევროპული კონვენციის უხეში დარღვევით ადგილი აქვს აუცილებელი საზოგადოებრივი საჭიროების, გადაუდებელი აუცილებლობის და სათანადო ანაზღაურების გარეშე ხალხის პირადი საკუთრების სასამართლოს გვერდის ავლით ძალადობრივ ჩამორთმევას და ხელისუფლების წარმომადგენელთა მიერ შესაბამისი ობიექტების ფარულ მითვისებას;
11. საქართველოს კონსტიტუციის მუხლი 30, პუნქტი 2-ის უხეში დარღვევით ხელისუფლება ხელს უშლის ეროვნული მეწარმეობისა და კონკურენციის განვითარებას, და დაკავებულია მონოპოლიური საქმიანობით, პრივილეგიურ მდგომარეობაში ამყოფებს უცხოურ ბიზნესს და მათთან კორუფციულ და პროტექციონისტულ პოლიტიკას ეწევა;
12. საქართველოს კონსტიტუციის მუხლი 31-ის უხეში დარღვევით ხელისუფლება არ ზრუნავს მთელი ქვეყნის ტერიტორიის თანაბარი სოციალ-ეკონომიკური განვითარებისთვის მაღალმთიან, განსაკუთრებით კავკასიონის ქედის სამხრეთ რაიონებში, მცხოვრებნი მიტოვებული არიან ბედის ანაბარად, სოფლის მეურნეობა კვდება და საქართველოში დემოგრაფიული კრიზისია.
13. საქართველოს კონსტიტუციის მუხლი 18-ის და ადამიანის უფლებათა საერთაშორისო აქტების უხეში დარღვევით სისტემატურად ადგილი აქვს ადამიანთა უკანონოდ თავისუფლების აღკვეთას და პირადი თავისუფლების სხვაგვარ შეზღუდვას, მათ წამებას და მათდამი არაადამიანურ, ღირსების დამამცირებელ მოპყრობას, დამცველის გარეშე მათი დატოვებას, და ამ დანაშაულთა დარღვევის კვალის და დანაშაულში ეჭვიტანილ თანამდებობის პირთა დანაშაულებრივ დაფარვას.
14. შევარდნაძემ აფხაზეთში და “სამხრეთ ოსეთში” რუსეთის “სამშვიდობოები” ჩააყენა, რითაც რუსეთს საქართველოს ეს მხარეები დე-ფაქტოდ ჩააბარა, (გაეროს გენერალური მდივნის ბუტროს ბუროს გალის რეკომენდაციისა და გაეროს პრაქტკის თანახმად კონფლიქტის ზონაში დაუშვებელია მეზობელი ქვეყნებიდან სამშვიდობოების ჩაყენება). 
საქართველოს სამი წამყვანი სახელმწიფო უნივერსიტეტის 52 პროფესორის 2004 წლის 7 ივლისის მოწოდების განზრახ მიუღებლობამ, სახელდობრ: საქართველოსA დსთ-დან დროულად გამოუსვლელობამ, ლტოლვილთა უპირობო დაბრუნების მანდატით სოხუმის და ცხინვალის რეგიონებში რუსეთის დე-ფაქტო საოკუპაციო ჯარის საქართველოს არამოსაზღვრე ქვეყნებიდან გაეროს სამშვიდობო შეიარაღებული ძალებით ჩანაცვლების მოთხოვნის გაეროს გენერალური ასაბლეის წინაშე საკითხის განზრახ დაუყენებლობამ, სააკაშვილის გაუთავებელმა სამხედრო რიტორიკამ, კოდორის ხეობაში შეიარაღებული ძალების შეყვანამ, “სამხრეთ ოსეთის” ავტონომიის აღდგენამ და გაფართოებამ, და ბოლოს, 7 აგვისტოს სამხედრო ავანტიურამ ხელი შეუწყო რუსეთის მიერ დე-იურედ აფხაზეთის და “სამხრეთ ოსეთის” ცნობას, რითაც სააკაშვილმა ძლევამოსილად დააგვირგვინა შევარდნაძის დაწყებული საქმე.
15. საქართველოში კონფლიქტის ფაქტების დამდგენი დამოუკიდებელი საერთაშორისო მისიის (ტალიავინის კომისიის) დასკვნის თანახმად: „პრეზიდენტ სააკაშვილის 2008 წლის 7 აგვისტოს 23 საათზე და 35 წუთზე ცხინვალზე სამხედრო შეტევის შესახებ გაცემულმა ბრძანებამ მცირე ინტენსიობის სამხედრო კონფლიქტი გადააქცია ფართო მაშტაბიან შეიარაღებულ კონფლიქტად. ამიტომ სააკაშვილის ეს ქმედება კონფლიქტის სამართლებრივი ანალიზის ამოსავალი წერტილია.“
2009 წლის 2 ოქტომბრის ნ/1683 რეზოლუციის შესაბამისად „ევროპის საბჭოს საპარლამენტო ასაბლეამ საერთაშორისო სისხლის სამართლის სასამართლოს პროკურორს მიმართა, რათა სასამართლოს პალატამ ფორმალურად გახსნილად გამოაცხადოს გამოძიება 2008 წლის აგვისტოს და მას შემდეგ საქართველოს და რუსეთი მხრიდან ომის და ადამიანურობის წინააღმდეგ ჩადენილი საერთაშორისო დანაშაულების გამო“.
ამრიგად, სააკაშვილმა დე-იურე და დე-ფაქტო პრეზიდენტობის პერიოდში დაარღვია საქართველოს კონსტიტუციის მუხლი 71 ანუ დაარღვია ღვთისა და ერის წინაშე დადებული ფიცი, რომ დაიცავდა „საქართველოს კონსტიტუციას, ქვეყნის დამოუკიდებლობას, ერთიანობასა და განუყოფლობას, კეთილსინდისიერად აღასრულებდა პრეზიდენტის მოვალეობას, იზრუნებდა ქვეყნის მოქალაქეთა უსაფრთხოებისა და კეთილდღეობისთვის, ხალხის და მამულის აღორძიებისათვის და ძლევამოსილებისთვის”.
შედეგად, ხელისუფლების უკანონო მითვისების გზით სააკაშვილმა და მისმა ანტიეროვნულმა, ანტიქრისტიანულმა და კრიმინალურმა ჯგუფმა ქვეყანაში ტირანული, მჩაგვრელი, საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის, დამოუკიდებლობის და ერის არსებობის აშკარად ხელმყოფი დანაშაულებრივი რეჟიმი დაამყარა.
 
ზემოაღნიშნულიდან გამომდინარე, საქართველოს მოქალაქეთა უმრავლესობა:

აცნობიერებს რა არჩევნების გაყალბების გზით ქვეყნის სათავეში მოსული სააკაშვილის და მისი გუნდის ღმერთისმგმობელი, ანტიეროვნული, ანტიადამიანური და კრიმინალური რეჟიმის მიერ შექმნილ ღრმა სოციალურ, პოლიტიკურ, ეკონომიკურ და კულტურულ კრიზისს, რის გამოც ქართველი ერის არსებობა და მისი სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობა საფრთხეშია, მათ შორის იმას, რომ ძალოვანების მხრიდან 5 წლის განმავლობაში ადგილი აქვს საქართველოს მოსახლეობის ფუნდამენტური უფლებების სასტიკ, სისტემატურ, აღვირახსნილ, ქუჩურ და დანაშაულებრივ დარღვევებს, რამაც უახლოეს პერიოდში სამართლებრივად გამართლებული სახალხო აჯანყება შეიძლება გამოიწვიოს, ხოლო მთლიანად კავკასიაში – სრული ქაოსი;
ხელმძღვანელობს რა საქართვლოს კონსტიტუციის პრეამბულით და მეორე თავით, აგრეთვე 5, 6, 7, 9, 39 მუხლებით და ადამიანის უფლებათა საერთაშორისო ბილით, საქართველოში და კავკასიაში მშვიდობის, უშიშროების და თანამშრომლობის უზრუნველსაყოფად,

ადგე ს:

1. 2007 წლის 7 ნოემბერს საგანგებო მდგომარეობის გამოცხადებამდე საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსის 153, 154 და 161 მუხლებით გათვალისწინებული დანაშაულების, კერძოდ, მოშიმშილეების ხელკეტებით, მშვიდობიანი მომიტინგეების დუმ-დუმის ტიპის ტყვიების გამოყენებით და “იმედის” თანამშრომელთა ცეცხლსასროლი იარაღის გამოყენების მუქარით დარბევის და ტელეაპარატურის დამტვრევის გამო, საქართველოს პრეზიდენტის პოსტიდან მიხეილ სააკაშვილის გადადგომის, როგორც იურიდიული მნიშვნელობის ფაქტის ძალის მქონე აქტის საფუძველზე, 2008 წლის 5 იანვრის საპრეზიდენტო არჩევნების შედეგებს მიხეილ სააკაშვილის მიმართ იურიდიული ძალის არმქონედ აცხადებს.
2. სისხლის სამართლის კოდექსის 164-1 მუხლით გათვალისწინებული დანაშაულების, კერძოდ, 2008 წლის 21 მაისის საპარლამენტო არჩევნების ეუთოს და სახალხო დამცველის მიერ დადასტურებული მასობრივი გაყალბების გამო, საქართველოს 2008 წლის 21 მაისის საპარლამენტო არჩევნების შედეგებს იურიდიული ძალის არმქონედ აცხადებს.
3. საქართველოს სამოქალაქო, პოლიტიკური, ეკონომიკური, სოციალური და კულტურული სტაგნაციიდან გამოყვანის და მოსალოდნელი ფართომაშტაბიანი რეპრესიების აღკვეთის მიზნით, საქართველოს კონსტიტუციის მუხლი ხუთის პირველი პუნქტის შესაბამისად, რომლის ძალით: “საქართველოში სახელმწიფო ხელისუფლების წყაროა ხალხი”; საქართველოს კონსტიტუციის მუხლის ხუთი მესამე პუნქტის შესაბამისად, რომლის ძალით: “ხალხი თავის ძალაუფლებას ახორციელებს უშუალო დემოკრატიის სხვადასხვა ფორმით”; და საქართველოს კონსტიტუციის მუხლი 9-ის მეორე პუნქტის საფუძველზეUსაქართველოს სახელმწიფოსა და საქართველოს სამოციქულო ავტოკეფალურ მართლმადიდებელ ეკლესიას შორის 2002 წლის 5-18 ნოემბერს დადებული კონსტიტუციური შეთანხმების პირველი მუხლის პუნქტი სამის შესაბამისად, რომლის ძალით: “საქართველოს სამოციქულო ავტოკეფალური მართლმადიდებელი ეკლესია წარმოადგენს ისტორიულად ჩამოყალიბებულ საჯარო სამართლის სუბიექტს, - სახელმწიფოს მიერ აღიარებულ სრულუფლებიან საჯარო სამართლის იურიდიულ პირს“, (ჩვენ დავამატებდით: ისტორიულად საქართველოს მუდმივად გამაერთიანებელ საჯარო სამართლის სუბიექტს ანუ სრულუფლებიან საჯარო სამართლის იურიდიულ პირს), და გამოხატავს რა თავის ურყევ და თავისუფალ ნებას _ სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქს - ილია მეორეს - გარდამავალ პერიოდში დროებით საქართველოს სახელმწიფოს მეთაურად სცნობს. 
4. სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქს - ილია მეორეს - საქართველოს სახელმწიფოს მეთაურის რანგში, სთხოვს შექმნას დროებითი კოალიციური მთავრობა, დანიშნოს და გაერო-ეუთოს უშუალო ხელმძღვანელობით უზრუნველყოს გაუყალბებელი, თავისუფალი და სამართლიანი საპარლამენტო არჩევნები, და იმოქმედოს საქართველოს კონსტიტუციასთან და ადამიანის უფლებათა ბილთან სრულ შესაბამისობაში.
5. ახლად არჩეულ პარლამენტს სთხოვს გააუქმოს ევროპის საპარლამენტო ასაბლეის მიერ 2005 წლის 20 იანვარს დაგმობილი რეაქციული საკონსტიტუციო ცვლილებები, დაამტკიცოს მთავრობა, მოქმედი კანონმდებლობა კონსტიტუციასთან სრულ შესაბამისობაში მოიყვანოს, დანიშნოს რეფერენდუმი პრეზიდენტის ინსტიტუტის გაუქმება-არგაუქმების თაობაზე და მიიღოს გადაწყვეტილება სახელმწიფო მართველობის ფორმის შესახებ. პრეზიდენტის ინსტიტუტის შენარჩუნების შემთხვევაში, არჩეულ პარლამენტს სთხოვს დანიშნოს და გაერო-ეუთოსთან ერთად უზრუნველყოს გაუყალბებელი, თავისუფალი და სამართლიანი საპრეზიდენტო არჩევნები.

დღეს თვითეული ქართველი და არაქართველი ოჯახის არსებობა საფრთხეშია, ამიტომ უნდა ავამოქმედოდ პრინციპი:
ხმა ერისა, ხმა ღვთისა!
ერისა და ღვთის ხმას ყველა და თითოეული ჩვენთაგანი ემორჩილება!
ჩვენთან არს ღმერთი!

2007 წლის 7-12 ნოემბერი.
2008 წლის აგვისტოს მოვლენების გამო
ბოლო შესწორების თარიღია:
2009 წლის 24 ოქტომბერი
[თუ გსურთ ხელი მოაწეროთ ამ დოკუმენტს დაუკავშირდით პროფესორ ბიძინა სავანელს: savaneli555@yahoo.com]

READ MORE - განცხადება ილია მეორის სახელმწიფოს მეთაურად ცნობის შესახებ

მარინა სალუქვაძის სკანდალური აღიარება

ქართული ჟურნალისტიკის ისტორიაში ასეთი პრეცედენტ ჯერ არ ყოფილა - რედაქტორი ინტერვიუს საკუთარი მოადგილისგან იღებს. ეს მავანთ შესაძლოა, “მედია-ნეპოტიზმად” მონათლონ, მაგრამ როგორც პრეზიდენტი სააკაშვილი იტყოდა, მერე რა?! ისე, ვიღაცებს შესაძლოა, რუბრიკის სახელწოდებაც არ მოეწონოთ, მაგრამ მერე რა?! დღეს ჟურნალისტთა სახელების გადაცემის სათაურში “გამოტანა” ხომ მოდურია?! ჰოდა, თუ მოდაა, მოდა იყოს...
მაშ ასე, “ქართული სიტყვა” და საინფორმაციო სააგენტო “ფაქტნიუსი” ერთობლივ პროექტს წარმოგიდგენთ.

...პირველი სტუმრის შერჩევაზე დიდხანს არ მიფიქრია. მარინა სალუქვაძეს ყურადღება არც ადრე აკლდა, მაგრამ მას შემდეგ, რაც შალვა რამიშვილმა “სიმართლის დროში” მსახიობ მიშა მესხს ჰკითხა, სალუქვაძესთან სექსზე გიოცნებია თუ არაო, ბავშვმაც კი იცის, ვინ არის “ტაბუ”-ს ყოფილი წამყვანი და ამჟამად საინფორმაციო სააგენტო “ფაქტნიუსის” მთავარი რედაქტორის, ანუ ჩემი მოადგილე... ისე, არსებობს მოკრძალებული მოსაზრება, რომ სექსი რაღაცით პოლიტიკას ჰგავს და, პირიქით. ეს, ერთი შეხედვით, უტოპია, შესაძლოა, რეალობად იქცეს. ყოველ შემთხვევაში, არსებობს ალბათობა, რომ მარინა სალუქვაძე მალე ახალ სკანდალში გაეხვას.

ყველაფერი კი ძალიან მარტივადაა: მარინას და, ქალბატონი მანანა ნინო ბურჯანაძის პარტიის სახეა. მარინა კი, სპიკერყოფილის და, საერთოდ, მისი პარტიის მიმართ, რბილად რომ ვთქვა, არაკეთილადაა განწყობილი.
რატომ არ მოსწონს ღვიძლი დის პოლიტლიდერი, რას სთავაზობდა კონსტანტინე გამსახურდია და რატომ აუგორა სკანდალი “ტელეიმედმა” საკუთარი მფლობელის ცოლს?
თქვენს წინაშეა მარინა სალუქვაძის სიმართლის დრო!

- მარინა, როგორ ხარ?

- არაჩვეულებრივად!

- არ მჯერა...

- დღეს ვინმე არაჩვეულებრიდავ რომ იყოს, დაუჯერებელია, არა?

- არც უმაგისობაა, მაგრამ არაჩვეულებრივად იმიტომ ხარ, რომ შენზე სექს-ტენდერია გამოცხადებული?
- (სერიოზულად) არა, მაგიტომ არა! სიმართლე რომ ვთქვა, ყურადღება არასოდეს მაკლდა, თუმცა ახლა საზოგადოებას ახალი თემა მიეცა... ისე, მაგ თემამ “ჩაიარა” და აღარც მაინტერსებს...

- შეიძლება, შენთვის ჩაიარა, მაგრამ ხომ იცი, მედალს ორი მხარე აქვს და ჰოდა, აბა, შალვა რამიშვილს ჰკითხე, რომელსაც “ცხოვრება დაუნგრიე”...

- მე დავუნგრიე ცხოვრება?

- აბა, მე? ადამიანი ციხიდან გამოვიდა, სამსახური იშოვა და... შენ კი უჩივლე...

- არ მიჩივლია. უბრალოდ, ვთქვი, შემიძლია, ვუჩივლო-მეთქი...

- ისე, ვინ წარმოიდგენდა, რომ მარინა სალუქვაძე შალვა რამიშვილს “შეაშინებდა”...
- ნამდვილად არ ვიცი, ჩემი რამიშვილს შეეშინდა, “იმედს”, “თიბისი ტვ”-ს თუ ყველას ერთად, მაგრამ დარწმუნებული ვარ, რომ შალვას გაშვებასთან დაკავშირებით რაღაც გადაწყვეტილება შიგნით მიიღეს და მე, ალბათ, ერთ-ერთი საბაბი ვიყავი.

- ანუ, იზიარებ კულუარებში გავრცელებულ ხმას, რომ შალვა რამიშვილის “იმედზე” გამოჩენამ შს მინისტრი ვანო მერაბიშვილი და თავდაცვის ექსმინისტრი დავით კეზერაშვილი ერთობ გააღიზიანა. ალბათ, ისიც გსმენია, რომ ნაპატიმრალი რამიშვილის ტელერეამინება გიორგი არველაძემ, თურმე, მიხეილ სააკაშვილს სთხოვა...

- არ მინდა, კულუარებში შევიხედო, რადგან ეს ჩემი საქმე არ არის, თუმცა ვანო, ჟურნალისტები ვართ და ჭორები მეც გამიგია...

- მარინა, ეს ინტერვიუ, როგორც შევთანხმდით, შენი “სიმართლის დროა”. ამიტომ პირდაპირ გკითხავ: მშვენიერი ქალი ხარ და რა გასაკვირია, შენს შემხედვარე მამრს სექსი რომ მოუნდეს? მსახიობ ია სუხიტაშვილის თქმისა არ იყოს, მაშინ უნდა გაბრაზებულიყავი, შენს დანახვაზე ვინმეს ხაჭაპური რომ მოუნდეს...

- შეიძლება, სუხიტაშვილს ესიამოვნოს, მის დანახვაზე ვინმეს ხაჭაპური რომ მოუნდეს, მაგრამ ჩემი სექს-სიმბოლოსთან ასოცირება, ჯერ ერთი, ღიმილისმომგვრელია. მეორეც, ამან ჩემს მშობლებში, მეუღლესა და ქალიშვილში სერიოზული აგრესია გამოიწვია.

- ესე იგი, შინ დაგტუქსეს, სექს-იმიჯი რატომ გაქვსო?

- ვანო, ასეთი ცინიკური ნუ ხარ...

- მე და ცინიზმი? კარგი, რა, მარინა?!..

- ამ გადაცემის ანონსი ეთერში პირველად რომ გავიდა, მამაჩემმა გაოცებულმა დამირეკა, მერე, ჩემი ქმარი გახდა “დასაბმელი” და როცა ჩემი შვილიც მოწყენილი დავინახე, უკვე აღარ მესიამოვნა. ისე, ეს კითხვა მხოლოდ გადაცემაში რომ ყოფილიყო დასმული, არავის არაფერი დაამახსოვრდებოდა, რადგან გადაცემას მაინცდამაინც დიდი რეიტინგი არ ჰქონდა, მაგრამ ეს კითხვა, ანონსის სახით, ეთერში მთელი კვირა ტრიალებდა, რასაც ინტერნეტში გვერდის გახსნა მოჰყვა და, შენი თქმისა არ იყოს, მართლა ტენდერი გამოაცხადეს. მე რომ, მაგალითად, “ფლეიბოის” ფოტო-სესიებში მიმეღო მონაწილეობა, რაც ახლა, სხვათა შორის, დაფასებულია, მაშინ...

- მარინა, შენ რომ “ფლეიბოისთვის” გეპოზიორა, დღეს, მინიმუმ, კულტურის სამინისტროს რომელიმე დეპარტამენტის შეფი იქნებოდი...

- არ მგონია, რომ ამ ქალბატონის კარიერა მხოლოდ და მხოლოდ “ფლეიბოიმ” განაპირობა, მით უმეტეს, ნინას მიმართ ცუდი დამოკიდებულება არ მაქვს...

- ნინა ვინ არის? მარინა, მე არც ნინა მიხსენებია და არც - ქსენია...

- (იცინის) ნუ, მე უფრო პირდაპირი აღმოვჩნდი... საერთოდ, პირდაპირობა მჩვევია...

- ჰოდა, ახლა პირდაპირ გკითხავ: რამიშვილს ზემოხსენებული კითხვა რომელიმე სუპერ-კაცისთვის, მაგალითად, ბრედ ბიტისთვის რომ დაესვა, მაშინაც გაბრაზდებოდი?

- იგივე რეაქცია მექნებოდა...

- ისე, ხმა დადის, მესხს, თურმე, აიძულეს, რომ ამ კითხვაზე ეპასუხა და დაპირდნენ, ფულს მოგაგებინებთო...

- ამას მიშა მესხი, თურმე, აღიარებს... სიმართლე რომ გითხრა, სადმე მიშა მესხს რომ შევხვდე, სიცილით მოვკვდები.

- რატომ?

- იმიტომ, რომ ბიჭმა თავისი ეროტიული ზმანებები სააშკარაოზე გამოიტანა...

- საერთოდ, შენზე ჭორები უხვადააა... თურმე, ერთი პოლიტიკოსიც “გეფარცქვალებოდა”...

- (გულიანად იცინის)

- ეს ისტორია საჯაროდ რომ მოვყვე, გეწყინება?

- რაც გინდა, მოყევი, დასამალი რა არის...

- მოკლედ, ახლა მიამბე, კონსტანტინე გამსახურდია როგორ “გაბავდა”...

- ეს “შებმა” არ იყო.

- აბა, რა იყო?

- მე და ბატონი კონსტანტინე ერთმანეთს ბატონიშვილის ქორწილში შევხვდით და მითხრა, მე თქვენი ტელეფონის ნომერი მაქვს და აუცილებლად დაგირეკავთო. მეორე თუ მესამე დღეს აფთიაქში ვიყავი, ტელეფონმა დარეკა და მამაკაცმა მითხრა, კოკო ვარო. რატომღაც ჩავთვალე, რომ ჩემი მეგობარი, კოკო კაპანაძე მირეკავდა და ვთხოვე, კოკო, ახლა რაღაცას ვყიდულობ და ცოტა ხანში დამირეკე-მეთქი... რამდენიმე წუთში, უკვე მანქანაში ვიჯექი, ტელეფონმა ისევ დარეკა და მივხვდი, რომ ჩემი მეგობარი კი არა, სხვა კოკო იყო. მოკლედ, კოკომ მკითხა, ქორწილში დიდხანს დარჩითო? მივუგე, - დიახ, ბატონო კონსტანტინე, ვიყავით მე და ჩემი მეუღლე მეგობრებთან ერთად, მერე, იქიდან ბარში წავედით-მეთქი. რამდენიმეწამიანი პაუზის შემდეგ, ყურმილში ბატონი კონსტანტინეს განხიბლული ხმა გაისმა, - ააა, ქმარი გყავთ?!

- რა ამის პასუხია და, გაპოლიტიკოსების სურვილი არასოდეს გქონია? აი, თუნდაც წელიწადნახევრის წინ, როცა “მზე” დაბნელდა და “ტაბუ” დაიხურა? სხვათა შორის, ახლა მოდურია: ჟურნალისტები პოლიტიკაში ბითუმად მიდიან. ყოველ შემთხვევაში, ინგა გრიგოლია, თურმე, ჩუღურეთში იყრის კენჭს, ლიკა ნაღებაშვილიც აპირებს არჩევნებში მონაწილეობას...

- დიდებული ამბავია, ინგას სიამოვნებით დავუჭერ მხარს...

- შენც იყარე კენჭი, მით უმეტეს, შენი და პოლიტიკოსია...

- ჩემმა დამ არჩევანი თვითონ გააკეთა, მე კი აპოლიტიკური ადამიანი ვარ!

- შეიძლება, მაგრამ ნინო ბურჯანაძის პარტიის ყრილობაზე, მახსოვს, იყავი...

- ყრილობაზე ჩემი დის საყურებალდ ვიყავი. სხვათა შორის, მთხოვა, რომ ყრილობისთვის მაკიაჟი გამეკეთებინა... ასე, საყურებლად ადამიანი სპექტაკლზეც დადის...

- ესე იგი, ბურჯანაძის პარტიას სპექტაკლად თვლი?

- რასაკვირველია!

- ასე რატომ ფიქრობ?

- ის ადამიანი, ვისაც არ ეცვლება გამომეტყველება, ჩაცმულობა, სამკაული და ისე აძაგებს იმ ადამიანს, რომელსაც ადრე იგივე ჩაცმულობით, გამომეტყველებითა და სამკაულით აქებდა, ჩემი პატივისცემის ღირსი არ არის?!

- შენ და შენი და ერთად ცხოვრობთ?

- არა. ერთად ზაფხულობით, წყნეთში, აგარაკზე ვართ ხოლმე.

- აგარაკი ვისი საკუთრებაა?

- ბაბუამ შთამომავლობით დაგვიტოვა.

- მაინც, ფრთხილად იყავი, რადგან პარტიული ბოსის, რბილად რომ ვთქვა, გაკრიტიკების გამო, შენმა დამ შესაძლოა, ამ აგარაკზე მისვლის ნება აღარ მოგცეს.

- ჩემმა დამ არაჩვეულებრიდავ იცის, რომ ქალბატონ ბურჯანაძეს, როგორც პოლიტიკოსს, პატივს არ ვცემ!

- ამის გამო გიჩხუბიათ?

- კი, გვიკამათია. საერთოდ, ჩემი დის არჩევანი არასოდეს მომწონდა.

- ვთქვათ, შენმა დამ, როგორც ბურჯანაძის პარტიის სახემ, ადგილობრივ არჩევნებში კენჭისყრა დააპირა. მის წინააღმდეფ გამოხვალ?

- ვანო, ხომ იცი, რომ აპოლიტიკური ადამიანი ვარ.

- ეს გავიგე, მაგრამ კონკრეტულად მიპასუხე: შენ დას, როგორც ბურჯანაძის პარტიის სახეს, გაუწევ აგიტაციას?

- მიუხედავად იმისა, რომ ჩემი და ძალიან მიყვარს, მან ეს არჩევანი დამოუკიდებლად მიიღო და ამ პოლიტიკური, ასევ ვთქვათ, ამბის გარდა, გვერდზე ყოველთვის დავუდგები! მოკლედ, ბურჯანაძე ჩემთვის იდეალს არ წარმოადგენს, ანუ არ არსებობს პოლიტიკური პარტია, რომლის პიარ-კამპანიაშიც ჩავერთვები, თუმცა ცალკეულ პოლიტიკოსებს შემიძლია, მეგობრული რჩევა მივცე, როგორ ჩაიცვას და როგორ მოიქცეს...

- მარინა, შენი და ჩემი მეგობარი, ლალი მოროშკინა ახალ ბეტსელერს წერს - “რევოლუციით განქორწინებულნი”. განსხვავებული პოლიტიკური მოსაზრებების გამო დები სალუქვაძეების “განქორწინებაც” შეიძლება მოხდეს?

- სხვადასხვა პოლიტიკური პოზიცია ერთმანეთის დაკარგავს არ ნიშნავს. სხვათა შორის, ქალბატონ ბურჯანაძეს ერთადერთხელ, ორი წლის წინ ნოვრუზ-ბაირამის დღესასწაულზე შევხვდი. იმხანად ქალბატონი ბურჯანაძე პარლამენტის თავმჯდომარე იყო, მე კონცერტი მიმყავდა და სცენაზე რომ ამოვიდა, ხელი ჩამომართვა...

- შენი და რას ამბობს?

- ის თვლის, რომ მისი არჩევანი სწორია...

- რამდენიმე თვის წინ, როცა ნინო ბურჯანაძის პარტიაზე ფარული ვიდეო-ჩანაწერები გავრცელდა, არ შეგეშინდა, რომ ძალოვანებს შეიძლება, თქვენი სახლიც გაეჩხრიკათ?

- ამაზე არასოდეს მიფიქრია, თუმცა როცა ეს კადრები ვნახე, არ მესიამოვნა. ისე, ჟურნალისტი ვარ და გადასარევად ვიცი, აგიტაციური მანქანა როგორც მოქმედებს... 6 მაისს, პაატა ბურჭულაძემ კონცერტზე დამპატიჟა. ამასობაში, ჩემმა ბიძაშვილმა დამირეკა და ტირილით მითხრა, ტელევიზორში აჩვენებენ, რომ ხალხს ესვრიან და მანჩო, ანუ ჩემი და ტელეფონზე არ მპასუხობსო. არ მახსოვს, ოპერიდან როგორ გამოვიქეცი, რადგან არ ვიცოდი, ჩემს დას რა სჭირდა და საოცარი შიში დამეუფლა...

- მარინა, ოჯახის სხვა წევრები შენს პოზიციაზე არიან თუ შენი დის?

- ოჯახი აბსოლუტურად ნეიტრალურია. ჩემი და 47 წლისაა და გადაწყვეტილებას დამოუკიდებლად იღებს. საკმაოდ პრინციპული ადმაიანია, თუმცა დარწმუნებული ვარ, უფრო სწორად ვგრძნობ, ხვდება, რომ არასწორი ნაბიჯი გადადგა.

- ეს კითხვა არ დაგისვამს?

- ამ თემაზე უკვე იმდენჯერ ვიკამათეთ, თან ვგრძნობ, რომ გაღიზიანებულია და ვცდილობ, ამ საკითხზე აღარ ვისაუბრო. სხვათა შორის, ვანო, ახლა გამახსენდა, რომ ბურჯანაძის ყრილობაზე შენც იყავი...

- კი, ბატონო, ვიყავი... მარინა, ალბათ, გრძნობ, რომ ამ ინტრევიუს გამო კიდევ ერთ სკანდალში გაეხვევი...

- არანაირი სკანდალის არ მეშინია, რადგან არ ვთამაშობ და რასაც ვამბობ, ჩემი პოზიციაა, ანუ ძალიან გულწრფელად ვამბობ, რომ დღეს სიმპათიას უფრო ხელისუფლება იმსახურებს, ვიდრე - ოპოზიცია.

- არ გირჩევია, იყო არაგულწრფელი და, სამაგიეროდ, გქონდეს კარგი სამსახური და უზრუნველი ცხოვრება?

- არ მირჩევია, რადგან თამაში სცენაზეა კარგი! მე კი თამაში არაფერში მჭირდება!

- ესე იგი, მარინა, შენთვის ტაბუდადებული თემები არ არსებობს, არა?

- დიახ.

- მაშინ გკითხავ: “რაკიინის” გენდირექტორის მოადგილე შენი ქმარია. "იმედის” 90 პროცენტს სწორედ “რაკიინი” ფლობს, ანუ საკუთარი ქმრის ტელევიზიამ “აგიგორა” სკანდალი. სად არის ლოგიკა? ოპოზიცია ამტკიცებს, ტელევიზიებზე ხელისუფლების დიქტატიაო და ამაზე მეტი დემოკრატია რაღაა?

- დარწმუნებული ვარ, არც შალვა რამიშვილმა, არც პროდიუსერმა და არც ფსიქოლოგებმა არ იცოდნენ, რომ დათო ჩემი მეუღლეა. ისე, ორი წლის წინ ჭორი გავრცელდა, რომ მე და დათო ერთმანეთს დავშორდით და იმდენი ილაპარაკეს, სანამ ჩვენს შორის სერიოზული უსიამოვნება არ დაიწყო...

- ბოლოს და ბოლოს, ქმარს გაცილდი თუ არა?

- (იცინის) ჯერ არა...

- აპირებ?

- არ ვიცი, ხვალ და ზეგ რას გავაკეთებ. ცხოვრებაში ყველაფრის შეცვლა შემიძლია - გარეგნობის, სამსახურის, ქმრის, მაგრამ წარსულს ვერ შევცვლი! მოკლედ, არ ვიცი, მომავალში რას გავაკეთებ!

- შარშან, ომის დროს, მახსოვს, ქმარზე ძალიან გაბრაზებული იყავი...

- კი, მართალია და ეს გაბრაზება გამომყვა... სიმართლე რომ ვთქვა, ამ ეტაპზე სხვა პრობლემებით ვარ დაკავებული და ახალი სიყვარულისთვის არ მცალია.

- რა ვიცი, რამდენიმე დღის წინ მითხარი, იანვარში ჩემზე რამე სკანდალურს გაიგებო...

- შეიძლება, გაიგო, შეიძლება - არა. საერთოდ, არაფრის დაგეგმვა არ მიყვარს და პარტისტორიასაც ამიტომ ვერ ვიტანდი, რომ ხუთი და ათი წლის გეგმები არსებობდა...

- როცა დათომ ეს კითხვა მოისმინა, არ იყვირა, ამ “სიმართლის დროს” ახლავე დავხურავო?

- ეს არ უთქვამს, მაგრამ შინ ყველაფერი დაამტვრია. მერე კი კი ლევან ყუბანეიშვილს დაურეკა და უთხრა, რომ ანონსი ამოეღოთ. ლევანმა ანონსი მაშინვე გადააკეთა... სხვათა შორის, მას შემდეგ, რაც ანონსი ლამის ათი დღის მანძილზე ტრიალებდა, “იმედის” დირექტორს, ოთარ ბუბაშვილს შევხვდი, რომელმაც შემომთავაზა, რომ “იმედზე” პროექტი გამეკეთებინა. გამეღიმა, რადგან “იმედზე” მუშაობა ნამდვილად არ მინდა!
საერთოდ, არ შეიძლება, ხალხი გააწბილო და აიყოლიო მხოლოდ საკუთარი ინტერესების დასაკმაყოფილებლად. ხალხი ფარა არ არის. მე ის ხალხი მომწონს, ვინც ყალბი არ არის. აი, წეღან ნანუკა ჟორჟოლიანის შოუზე ვსაუბრობდით. ჩემი აზრით, ნანუკა ყალბი არ არის და ამიტომ, მისი გადაცემა უფრო მომწონს და ბევრად უფრო მართალია, ვიდრე - ჩემი გადაცემა “ტაბუ” იყო, ანუ ვაღიარებ, რომ “ტაბუში” დაძაბული ვიყავი...
ყველაზე სამწუხარო კი, იცი, რა არის? ჩვენ ვცხოვრობთ საზოგადოებაში, რომლისთვისაც მთავარი ფული და სექსია, სხვა ღირებულებები კი მეორე და მესამე პლანზეა. ტელევიზიის საქმე ცუდად მაშინ წავიდა, როცა აქცენტი მხოლოდ სექსა და ფულზე აიღო. მე ასეთ საზოგადოებაში თავს ცუდად ვგრძნობ!

- აბა, როგორი საზოგადოება გინდა?

- ბევრად უფრო ლმობიერი და კეთილი, თუმცა ვიცი, ეს უტოპიაა!

- შენ ხარ ლმობიერი? მაგალითად, შენი და იმისთვის, რომ ბურჯანაძის სახეა, ხომ შეგიძლია, არ გააკრიტიკო?

- როდემდე უნდა მოვითმინო?

- ისე, რატომ გადაწყვიტე, რომ ყველაფერი ეს საჯაროდ გეთქვა?

- იმიტომ, რომ შენ მკითხე... ვანო, შენ ჩემი მეგობარი ხარ და საჭიროდ ჩავთვალე, მელაპარაკა.

- ამ ინტერვიუს წაკითხვის შემდეგ, შენი და ხომ ცუდ განწყობაზე დადგება?

- ჩემმა დამ ჩემი პოზიცია იცის და რასაც მე ვაკეთებ, აბსოლუტურად ჩვეულებრივი ნაბიჯია...

- შენს დას “ტაბუ” საჯაროდ რომ გაეკრიტიკებინა, გესიამოვნებოდა?

- “ტაბუ” ჩემი პროფესიული ქმნილება იყო, პოლიტიკა კი ჩემი დის პროფესია არ არის.

- რატომ წავიდა მანანა პოლიტიკაში? მოგების იმედი ჰქონდა?

- ვერ გეტყვი... ქალბატონი ბურჯანაძისგან ხელფასი არ მიუღია და მატერიალურ კომპენსაციაზე ლაპარაკიც არ არის... შეიძლება, პირადი მეგობრობა აკავშირებთ, თუმცა ეს ჩემი საქმე არ არის. უბრალოდ, ჩემი დის არჩევანი არ მომწონს და ხომ შეიძლება, ჩემი აზრი მქონდეს?!

- ცხადია, შეიძლება...

[ვანო პავლიაშვილი, www.factnews.ge]

READ MORE - მარინა სალუქვაძის სკანდალური აღიარება