ინტერნეტ მედიასივრცეს, კიდევ ერთი, “ღვთისმშობლის წილხვედრი ბლოგი” შეემატა. ასე ქვია გამოცემას, რომელიც ინტერნეტში, რამდენიმე დღის წინ აღმოვაჩინე. ბლოგის გახსნის შესახებ, სოციალური ქსელის, “facebook“ –ის მეშვეობით შევიტყვე. ღვთისმშობლის წილხვედრ ბლოგზე ძირითადათ რელიგიური შინაარსის მასალები ქვეყნდება. მისშემქმნელად კი, დიაკვანი მარკოზ უშიკიშვილი გვევლინება. თუმცა, ბლოგს თუ გულისყურით წაიკითხავთ, საეჭვოა გამოცემა სასულიერო პირის შექმნილი იყოს. გამოქვეყნებული მასალების შინაარსის გარდა, ეჭვს კიდევ ერთი გარემოება იწვევს: ღვთისმშობლის წილხვედრ ბლოგს, “facebook“ –ის მეშვეობით, თავისუფლების ინსტიტუტის წევრები აპიარებენ, განსაკუთრებით კი, თეა თუთბერიძე აქტიურობს. ამიტომ თუთბერიძეს რამდენიმე კითხვით მივმართე.- თეა, შენთვის არის თუ არა ცნობილი, ვინ არის „ღვთისმშობლის წილხვედრი ბლოგის“ ავტორი, რადგან შენ მისი აქტიური მომხმარებელი ხარ და Facebook-ზე მისი პიარით ხარ დაკავებული.
– დიახ, მე აქტიური მომხმარებელი ვარ მარკოზ უშიკაშვილის „ღვთისმშობლის წილხვედრი ბლოგის“ და ისევე როგორც „მამა ბუასილის“ ვიდეოებს, ამ ბლოგზე დაწერილ პოსტებს ხშირად ვათავსებ Facebook-ის ჩემს გვერდზე. ნაკლებად მაინტერესებს, თუ ვინ არის ამ ბლოგის ავტორი. მთავარი ის არის, რომ მომწონს ეს ბლოგი. ვთვლი, რომ საინტერესოდ წერს დიაკვანი მარკოზ უშიკიშვილი და ძალიან სახალისო პოსტებია. ის ძალიან კარგად ახერხებს ამ ფორმით გააკრიტიკოს და დასცინოს იმ უმსგავსოებას, რაც საპატრიარქოში და ქართულ მართმადიდებლურ ეკლესიაში ხდება. ეს მისი პირადი და სავსებით სამართლიანი პაროდიაა, რომელიც სხვათაშორის უფრო გემოვნებიანია, ვიდრე ბევრი ანტილიბერალის ქადაგება. ვისურვებდი შალვა რამიშვილს მიეწვია საქართველოს კათალიკოს პატრიარქი თავის შოუში „სიმართლის დროა“ და დაესვა მისთვის შეკითხვები. პირველი კითხვა რა უნდა დაისვას ის უკვე ვიცი . . .
– თეა, რა არის ეს კითხვა?
-უახლოს მომავალში გამოვაქვეყნებ ყველა კითხას საჯაროდ.
- ერთია საპატრიარქოში არსებულ სიტუაციასთან ბრძოლა და მეორე, როცა ასეთი სახელწოდების ბლოგი იქმნება რაც შემდეგ საზოგადოების აგრესიას იწვევს.
– მე ვერ ვხვდები რატომ არის ასეთი ბლოგის არსებობა პრობლემა. პირიქით, ყველა ადამიანს აქვს უფლება გამოხატოს საკუთარი აზრი და დამოკიდებულება, რა ფორმითაც ის ამას თვლის საჭიროდ. ნებისმიერ მოქალაქეს, კანონით დაშვებულ ფარგლებში, აქვს უფლება გამოხატოს საკუთარი აზრი ისევე, როგორც ნებისმიერ მოქალაქეს, აქვს უფლება გამოხატოს ამ აზრისადმი კრიტიკული დამოკიდებულება და პროტესტი. ვფირობ, ყველა თვალსაზრისი უნდა გაიგოს საზოგადოებამ, მიუხედავად იმისა, თუ რამდენად პროვოკაციული ან მიუღებელი არ უნდა იყოს იგი. თუ ეს ბლოგი არ მოსწონს საზოგადოებას, ანუ თუ იგი აგრესიას იწვევს მათში, ვფიქრობ, რომ აქ საზოგადოების პრობლემაა და არა ბლოგის. ჩვენი საზოგადოების დიდ ნაწილს, სამწუხაროდ, აგრესია უჩნდება ყველაფერ განსხვავებულის მიმართ, რაც სწორედ საპატრიარქოს და მისი პოლიტიკის შედეგია, რომელსაც ის მრევლთან დამოკიდებულებაში ატარებს. ერთია არ მოგწონდეს რაღაც, მაგრამ მეორეა ეს რაღაც შენში აგრესიას იწვევდეს. მე უბრალოდ ვსვამ კითხვას, აშენდება ამ ქვეყანაში ლიბერალიზმი, როცა საკუთარი ხელით ვისვამთ თავზე ერთ-ერთ, რიგით კონფესიას?
- მკრეხელობად არ მიგაჩნია ასეთი სახელწოდების ბლოგის არსებობა?
– კი, რა თქმა უნდა “მკრეხელობაა“. ამგვარი ბლოგები შეურაცხყოfს ჩვენს ჭეშმარიტ სარწმუნოებას და ჩემთვის, როგორც ჭეშმარიტი მართმადიდებლისთვის მიუღებელია. დღეს ილია მეორე ხომ ჩვენთვის ჯერ არ კანონიზებული მაგრამ მაინც წმინდანია, უფრო მეტიც, ჭეშმარიტი მართმადიდებელისათვის ის ხომ ღმერთია. ამიტომ ჩვენ უნდა გავიხსენოთ რას გვეუბნება ახალი აღთქმა. მესამე მცნება გვასწავლის „არა მოიღო სახელი უფლისა ღვთისა შენისა ამაოსა ზედა.“ ეს მცნება გვიkრძალავს უფლის სახელის მოხსენიებას ამაოდ. წმინდა მოციქული იაკობი თავის ეპისტოლეში წერს: „…ენაჲ კაცთაჲ ვერვის ხელ-ეწიფების დამწყსად, დაუპყრობელი ბოროტი, სავსე გესლითა მაკუდინებელითა, რამეთუ მით ვაკურთხევთ ღმერთსა და მამასა. და მით ვსწყევთ კაცთა, რომელნი მსგავსად ღმრთისა შექმნულ არიან. მიერვე პირით გამოვალს კურთხევაჲ და წყევაჲ… (იაკ. 3, 8-10).“ ამიტომაც ჩვენ კარგად უნდა ავწონ-დავწონოთ თითოეული სიტყვა რომელსაც ვამბობთ. მე-18 საუკუნეში მოღვაწე წმინდა მღვდელმთავარი ტიხონ ზადონელი შემდეგს წერდა ღმერთის სახელის გამოყენებაზე: „ღმერთის სახელი წარმოთქვი და მოიხსენე ყოველი პატივისცემით და მოწიწებით, შიშითა და თრთოლვით, და ისიც (მხოლოდ) იქ, სადაც და როცა ეს საჭიროა, რამეთუ ღმერთის სახელი წმინდა და საშინელია [საკრძალველია], და ვინც უპატიოდ ახსენებს მას, ის მძიმედ სცოდავს. ამრიგად, პატივი მიაგე ღმერთის სახელს ისევე, როგორც თავად ღმერთს.“
ამიტომ მე მოვუწოდებ ხელისუფლებას, სასწრაფოდ დაიწყოს გამოძიება და სისხლის სამართლის პასუხისგებაში მისცენ ამ ბლოგის შემქმნელი მარკოზ უშიკიშვილი. „მამა ბუასილმაც“ და მარკოზ უშიკიშვილმაც პასუხი უნდა აგონ. უფრო მეტიც, ინტერნეტი ხომ „ეშმაკის მოგონილია“ და კარგი იქნება, რომ ვიეტნამს მივბაძოთ და Facebook, Youtube, „ღვთისმშობლის წილხვედრი ბლოგი“ და მსგავსი ბლოგებიც ავკრძალოთ, რადგან ადამიანებმა ინტერნეტი გადააქციეს იმ კერპად, რომელსაც მსხვერპლად სწირავენ ჩვენს ეკლესიას. 1990 წლის ეპისტოლეში საქართველოს პატრიარქმა განაცხადა კერპთაყვანისმცემლობის დაუშვებლობაზე – „მეორე მცნება: არა ჰქმნე თავისა შენისა კერპი, არცა ყოვლადვე მსგავსი მისი, რაოდენი არს ცათა შინა და რაოდენი არს ქვეყანასა ზედა ქვე, და რაოდენი არს წყალთა ქვეშე ქვეყანისა: არა თაყვანი-სცე მათ, არცა მსახურებდე მათ. ეს კანონი კრძალავს ჭეშმარიტი ღვთის ნაცვლად ფიზიკური სხეულების, არასულიერი საგნების, ცის მნათობების, ცხოველების, ფრინველების თაყვანისცემას. ქრისტიანისთვის კერპთმსახურებად ითვლება ასევე ცოდვითი მიდრეკილებებისადმი მონობა: ბევრნი ესწრაფვიან სიმდიდრის შეძენას, რადგან მათი კერპი არის სიმდიდრე; ზოგი პატივმოყვარეობის ავადმყოფური სენით არის შეპყრობილი; ზოგს მთავარ საქმედ ხორციელი სიამოვნება გაუხდია; სხვანი ლოთობენ, აზარტულ თამაშს მისდევენ… ღმერთი და მისი მსახურება კი აღარ ახსოვთ.“
და ბოლოს გისვამთ კითხვას, შეიძლება თუ არა საზოგადოებრივ ცხოვრებაში შემოიტანოთ კლერიკალური და საკრალიზებული სიტყვები? “ხატის ტყე” არ გვეყოფა?!
P.S: სიმართლე გითხრათ, მეეჭვება თუთბერიძე ბლოგის ავტორი თუ არა, მისი მთავარი რედაქტორი მაინც არ იყოს, თუმცა ეს ჩემი სუბიექტური აზრია, შედით და თვენვე განსაჯეთ.
[რომან ქევხიშვილი, gtn.ge]
